• • • • 1. 1. آموزش

         

         

     

     

افرادی که برای مدت زمان طولانی از روش های سنتی برای شرکت در انتخابات استفاده می کردند و با آن روش ها آشنایی کامل داشتند احتمالا نسبت به استفاده از روش های جدید و الکترونیک در بحث انتخابات بی میل خواهند بود؛ از طرف دیگر، افرادی که با روش جدید هیچ آشنایی ندارند و استفاده از تکنولوژی برایشان راحت نیست ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند که این مشکلات می تواند برای افراد مسن تر بسیار جدی باشد.

Avi Rubin (2000) اجبار افراد برای رای دادن به فردی خاص ، خرید و فروش رای و فریب رای دهنده را از جمله مشکلات برگزاری انتخابات به روش آنلاین می داند و اذعان می کند که ممکن است افرادی که به کاندیدای خاصی متمایل هستند با اصرار و خواهش یا حتی با فریب و پول نظر دیگران را جلب کرده و رای آنها را کسب کنند. به همین خاطر نیاز اساسی شیوه های جدید رای گیری این است که در مورد مسائل سیاسی و اینکه رای افراد چه نقشی در سرنوشت آنها و کشور دارد آموزش های لازم داده شود. بعلاوه لازم است که سیستم هایی که برای انتخابات الکترونیک استفاده می شوند توسط کمیته مدیریت انتخابات تحت بررسی و بازبینی قرار بگیرند چرا که ممکن است متصدیان این سیستم ها با شیوه های خاص در نتیجه انتخابات تقلب کنند .

• • • • 1. 1. آمادگی در برابر تهدیدات

         

         

     

     

سیستم های رای گیری الکترونیک همواره در معرض تهدید و خطا هستند و این تهدیدات در مقایسه با تهدیداتی که روش های سنتی اخذ رای با آنها مواجه بودند دارای طبیعت جدی تر و پیچیده تری هستند. خطای متصدی سیستم ، حمله سایبری از بیرون مجموعه رای گیری و یا عملکرد بد خود سیستم و خطاهای داخلی آن از جمله تهدیداتی هستند که می توانند بروز کنند و هرچقدر هم که این سیستم ها را ایمن سازی کنیم باز نمی توان بطور کامل از بروز خطاهای تکنیکی جلوگیری کرد.
یک سیستم انتخابات الکترونیکی ایمن سیستمی است که در آن همه خطاهای احتمالی در نظر گرفته شده و بررسی ها و اندازه گیری های دقیق در مورد آنها انجام شده باشد. علاوه بر این مشکلاتی که نام برده شد، باید مشکلات مربوط به امنیت انتقال اطلاعات را هم در نظر داشت که ممکن است در بحث رمزگذاری یا کانالهای ارتباطی و غیره بوجود آید.

• • • • 1. 1. سازگاری تجهیزات

         

         

     

     

تجهیزاتی که هم اکنون در حال توسعه و استفاده در رای گیری ها می باشند مبتنی بر کامپیوتر هستند در حالی که در آینده این تجهیزات بگونه ای توسعه خواهند یافت که از آنها بتوان در دستگاه های همراه نیز استفاده کرد. به عبارت دیگر، علاوه بر اینکه محدودیت مکانی از سر راه رای دهندگان برداشته می شود، این امکان نیز برای آنها فراهم می شود که با هر وسیله ای که مدنظرشان است بتوانند در انتخابات شرکت کنند. البته برای اینکه این ایده به واقعیت تبدیل شود لازم است دستگاه های جدید طوری توسعه یابند که با یکدیگر سازگار بوده و بتوانند با هم کار کنند مثلا سیستم عامل دستگاه ها یا پیمایشگرهای مورد استفاده در آنها با هم سازگار باشند و همچنین اگر قرار بود مثلا از اثر انگشت برای شناسایی افراد استفاده شود همه دستگاه ها یی که در انتخابات بکار خواهند رفت امکان اسکن اثر انگشت را داشته باشند ( Internetpolicy.com ) .
اما از آنجا که ممکن است فرایند انتخابات در کشورهای مختلف از نظر تجهیزات و شیوه شمارش آرا و … با هم متفاوت باشد به نظر می رسد که ایجاد چنین سازگاری ای مشکل خواهد بود؛ به همین دلیل در آینده استانداردهای سخت افزاری و نرم افزاری مورد مطالعه قرار خواهند گرفت تا بتوانند این مشکل را برطرف کنند.
دموکراسی و رای گیری الکترونیک
طبق تعریفی که از دموکراسی الکترونیک^[۵] ارائه شده ، می توان آن را مدلی در نظر گرفت که با بهره گرفتن از ابزارها و محیط های ارتباطی جدید در صدد بالا بردن سطح کیفی و کمی مشارکت عمومی در دولت است ( Kakadadse & Kouzman,2003 p.47 ) . یکی از اهداف دموکراسی الکترونیک استفاده از فناوری اطلاعات برای بهبود و افزایش کارایی دموکراسی است.
Watson and Mundy (2001) دولت الکترونیک و سیاست الکترونیک^[۶] را زیر مجموعه ای از دموکراسی الکترونیک معرفی می کنند؛ این طور که این محققان بیان می کنند، دولت الکترونیک می تواند باعث آگاهی شهروندان از نحوه عملکرد منتخبانشان باشد و به این وسیله باعث افزایش و بهبود کارایی دولت شود همچنین از آنجا که اکثر فعالیت ها در دولت الکترونیک بصورت آنلاین انجام می گیرد ، این امر هم باعث بهبود کارایی دولت خواهد شد. در اینجا سیاست الکترونیک به این صورت تعریف می شود : استفاده از اینترنت برای بهبود در تصمیم گیری ها با آگاهی بخشی به شهروندان درباره فرایند تصمیم گیری پیرامون یک مسئله و مشارکت دادن آنها در تصمیم هایی که گرفته می شود ( Waison & Mundy ,2001 ) . بنابراین می توان رای گیری الکترونیک را زیر مجموعه ای برای سیاست الکترونیک در نظر گرفت.
اغلب مراجع دموکراسی الکترونیک را مدلی دو مرحله ای تعریف کرده اند ( Moreno-Jimenz & Polasek,2003 ) ؛ مرحله اول مشاوره و تبادل نظر است که از طریق گفتگو های آنلاین و تبادل اطلاعات با بهره گرفتن از تکنولوژی های آنلاین صورت می پذیرد و مرحله دوم مرحله اخذ رای نهایی است. می توانید رابطه مفاهیمی که تا کنون تعریف کردیم را در شکل زیرمشاهده کنید.
شکل ‏۲‑۲: رابطه تکنولوژی ها در رای گیری ( ۲۰۰۱ Watson and Mundy ,)
رای گیری الکترونیک به ICT و فناوری های وابسته به آن متکی است و با بهره گرفتن از این فناوری ها این ظرفیت را پیدا می کند که میزان مشارکت شهروندان در رای گیری و سایر فعالیت های دولتی را افزایش دهد. با توجه به مطلبی که بیان شد، باید رای گیری هایی را که در گذشته با بهره گرفتن از کارت های پانچ و کارتهای اسکن لیزری برگزار می شدند را نمونه ای از رای گیری الکترونیک دانست چرا که در آنها اخذ و شمارش آرا با کمک ابزارهای الکترونیک انجام می گرفت. با این وجود این روشها هم جزو روشهایی بود که آنلاین نبوده و بسیار شبیه به روش سنتی عمل می شد.