در تبیین این یافته­ ها می­توان گفت اعلب دانش‌آموزان با اختلال یادگیری متعلق به خانواده‌هایی هستند که در طی دوران رشد خود پیوندهای عاطفی لازم با والدین خود نداشتند. به عبارت دیگر این کودکان از نظر ارتباطات عاطفی- روانی با والدینشان، خاطرات و تجارب مطلوبی ندارند.این دانش‌آموزان در بسیاری از موارد از سوی والدین خود مورد سرزنش، تحقیر، و گاهی تنبیه بدنی قرار می‌گیرند(افروز، ۱۳۸۵).
با توجه به این­که شیوه تربیتی والدین بر رفتار فرزندان‌شان تأثیر می­ گذارد، والدینی که سبک استبدادی به کار می­گیرند، کودکانی دارند که در گروه مشکلات رفتاری قرار می­گیرند. این والدین با روش­های طرد و عدم پذیرش، فقدان گرمی و صمیمیت با فرزندان و به­ کارگیری روش­های تنبیهی محیط خشن و ناامنی ایجاد می‌کنند و موجب بروز مشکلات رفتاری در فرزندان می­شوند. در واقع فرزندان والدین مستبد به دلیل شیوه ­های نامناسب تربیتی، مواجهه منطقی با مسائل را نمی­آموزند و در برخورد با مسائل به صورت واکنشی و هیجان­های شدید برخورد می­ کنند، این نوع سبک فرزندپروری کودکان را به سمت نافرمانی سوق می­دهد.
همچنین یافته­های این پژوهش با یافته­های پژوهش­های رضوی، محمودی و رحیمی(۱۳۸۷)، رینالدی و هو (۲۰۱۲) و ویلیامز و همکاران(۲۰۰۹) مبنی بر اینکه میان سبک فرزندپروری سهل­گیرانه و مشکلات رفتاری همبستگی مثبتی وجود دارد، همسو می­باشد.
در تبیین این یافته می­توان بیان کرد که بی­توجهی و سردی والدین در سبک سهل‌گیرانه مانع شکل­ گیری عواطف مثبت بین والد و فرزند می­ شود و بسیاری از رفتارها و مهارت­ های کودک تقویت نمی­ شود. می‌توان گفت فرزندان والدین دارای سبک سهل­گیرانه، انگیزه برای رفتار مناسب در محیط را ندارد و به سمت رفتارهای نامناسب می­روند.

ولی یافته­های پژوهش حاضر با یافته­های کوریدو و همکاران(۲۰۰۲)، علیزاده و همکاران(۲۰۱۱)، کافمن و همکاران(۲۰۰۰)، نیومن و همکاران(۲۰۰۸) و ویلیامز و همکاران(۲۰۰۹) ناهمسو است. این پژوهش­ها بیان می­ کنند میان سبک فرزندپروری اقتداری و مشکلات رفتاری همبستگی منفی وجود دارد، زیرا سبک فرزندپروری اقتداری همراه با صمیمیت، حمایت و نظارت منطقی است، از این رو میزان پاسخدهی بالاست و روابط دوسویه میان والدین و فرزندان­ برقرار است ولی در پژوهش حاضر ارتباط معنی­داری میان سبک فرزندپروری اقتداری و مشکلات رفتاری یافت نشد. همچنین در تبیین این یافته می­توان به این مسأله اشاره کرد که شاید عدم همسویی با پژوهش­های ذکر شده به دلیل جامعه آماری باشد، زیرا در این یافته­ ها پژوهش در جامعه والدین با کودک عادی انجام شده است و بیان شده که والدینی که کودک عادی دارند بیشتر از سبک اقتداری استفاده می­ کنند ولی در پژوهش حاضر جامعه مورد نظر والدین با کودک دارای اختلال یادگیری بودند و می­توان اینگونه بیان کرد که والدین با دانش ­آموزان اختلال یادگیری کمتر از سبک فرزندپروری اقتداری استفاده می­ کنند.

۵-۱-۲- سؤال دوّم: آیا بین ابعاد مشکلات رفتاری در دختران با اختلال­های یادگیری و سبک­ فرزندپروری والدین رابطه وجود دارد؟

برای پاسخگوئی به این سؤال نیز از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. یافته­های پژوهش بیان می­ کند که سبک فرزندپروری سهل­گیرانه به صورت معنادار و مثبتی با تمام ابعاد مشکلات رفتاری(سلوک، اضطراب­خجالتی، روان­تنی، مشکلات اجتماعی) همبستگی دارد.
تان و همکاران(۲۰۱۲) بیان کردند که میان سبک فرزندپروری سهل­گیرانه و مشکلات رفتاری همبستگی وجود دارد. رحمتی، اعتمادی و محرابی(۱۳۸۶) در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که میزان افسردگی، شکایت­های جسمی و هراس در دخترانی که والدین بی‌توجه داشتند، بیشتر می­باشد.
رضوی و همکاران(۱۳۸۷) بیان می­ کنند با توجه به اینکه والدین سهل­گیر برخورد کلامی اندکی با فرزندان­شان دارند و نسبت به انجام رفتارهای آنها بی­علاقه هستند، نرخ بزهکاری، لکنت زبان، کناره­گیری و دیگر مشکلات رفتاری در این­گونه افراد، بالاست.
والدین دارای فرزندان با اختلال یادگیری با فرزندان خود با شیوه سهل‌گیرانه رفتار می‌کنند. هرچه انتظارات والدین از کودکان کمتر باشد عملکرد کودکان نیز ضعیف‌تر خواهد بود و هرچه انتظارات بیشتر باشد عملکرد کودک نیز بهبود خواهد یافت. گاهی انتظارات بیش‌از حد والدین نیز می‌تواند آسیب‌زا باشد. به هر ترتیب والدین سهل‌گیر بر رشد و پیشرفت فرزندان خود نظارت ندارند و جنبه‌های مهم رشد برایشان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. در تبیین یافته‌ها می‌توان بیان کرد بی‌تفاوتی والدین دانش‌آموزان با اختلال یادگیری نسبت به عملکرد فرزندان‌شان موجب خواهد شد که فرزندشان کمتر به ناتوانی خود در انواع مختلف عملکرد تحصیلی توجه کند و در حد مطلوب موفق به شناخت نقاط قوت و ضعف خود نشوند(فرامرزی و همکاران، ۱۳۹۲).
در تبیین یافته­های فوق می­توان بیان کرد با توجه به اینکه والدین در مورد فرزندان دختر خود بیشتر احتمال دارد سبک سهل­گیرانه و کمتر پرخاشگر به­کار گیرند. این امر نشان می­دهد که رابطه عاطفی میان فرزندان دختر و والدین بیشتر از پسران است. این والدین از تنبیه و سرزنش دختران خود اجتناب می­ کنند و تنها توجه کمتری به آنها دارند. بنابراین دختران در این سبک تربیتی با فقدان کنترل و نظارت والدین همراه می­شوند. والدین­شان اهمیتی به آنها نمی­دهند و بین خودشان و کودک فاصله­ای ایجاد می­ کنند و این شکاف موجب بروز رفتارهای تکانشی، پرخاشگری و گرایش­های ضداجتماعی و بزهکاری می­ شود.

۵- ۱-۳- سؤال سوّم: آیا بین ابعاد مشکلات رفتاری در پسران با اختلال­های یادگیری و سبک­ فرزندپروری والدین رابطه وجود دارد؟

برای پاسخگوئی به سؤال سوم نیز از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. یافته­های پژوهش بیان می­ کند که سبک فرزندپروری سهل­گیرانه به صورت معنادار و مثبتی با تمام ابعاد مشکلات رفتاری(سلوک، اضطراب­خجالتی، روان­تنی، مشکلات اجتماعی) در دانش‌آموزان پسر با اختلال یادگیری همبستگی دارد و سبک استبدادی با مشکلات سلوک، روان­تنی و اجتماعی همبستگی مثبت دارد.
این یافته­ ها با یافته­های پژوهش­های شکربیگی و یاسمی­نژاد(۱۳۹۱)، تیموری و یوسفی(۱۳۸۷) و قنبری، نادعلی و موسوی(۱۳۸۸) همسو است که بیان می­ کنند والدین نسبت به پسران بیشتر از سبک فرزندپروری استبدادی استفاده می­ کنند و این عاملی برای مشکلات رفتاری مانند بزهکاری، افسردگی و اضطراب می­ شود.
در تبیین این یافته­ ها می­توان بیان کرد پسرانی که مشکلات سلوک، روان­تنی و اجتماعی دارند والدین­شان کسانی هستند که با آنها به صورت خشن، زورگویانه و انعطاف­ناپذیر برخورد می­ کنند. با توجه به اینکه فرزند پسر از آزادی­های اجتماعی بیشتری برخوردار است والدین معمولاً نسبت به فرزندان پسر نظارت و توجه کمتری می­ کنند و همین بی­اعتنایی و توجه کمتر باعث می­ شود دانش ­آموزان پسر در معرض آسیب­های بیشتری قرار گیرند.
از سویی دیگر والدینی که سبک سهل­گیرانه دارند قوانین را بدون چون و چرا از فرزندان می­پذیرند و چون هیچ نظارتی بر رفتار فرزندان­شان ندارند و رفتار فرزندان­شان برای آنها اهمیت چندانی ندارد، از این رو فرزندان آنها در کنترل کردن تکانه­ها و تشخیص ارزش­ها از ضدارزش­ها مشکل دارند. به همین دلیل مشکلات رفتاری در پسرانی که والدین سهل­گیر دارند به وفور یافت می­ شود.
استرس والدین با اختلال کودک مرتبط است. استرس والدین همبستگی منفی با درک خود و شایستگی‌های اجتماعی و همبستگی مثبتی دارد با مشکلات رفتاری.

۵- ۱-۴- سؤال چهارم: آیا میزان مشکلات سلوک در دانش ­آموزان با اختلال­های یادگیری به وسیله انواع سبک­های فرزندپروری والدین قابل پیش ­بینی است؟

نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که سبک فرزندپروری استبدادی و سبک فرزندپروری سهل­گیرانه به صورت مثبت و معنادار مشکلات سلوک را در دانش ­آموزان با اختلال یادگیری پیش ­بینی می­ کنند. ولی در این میان مهم­ترین عامل پیش ­بینی­کننده مشکلات سلوک، سبک سهل­گیرانه می­باشد که به صورت مثبت و معناداری مشکلات سلوک را پیش‌بینی می­ کند، به اینصورت که هرچه والدین دانش ­آموزان با اختلال یادگیری بیشتر سبک سهل­گیرانه را به کار می­بردند اختلال سلوک در فرزندان نیز بیشتر می­شد.
یافته­های پژوهش حاضر با یافته­های رضائیان و همکاران(۱۳۸۵)، کمیجانی و ماهر(۱۳۸۶)، دوتان و همکاران(۲۰۱۱) همسو است. ازاین رو رضائیان و همکاران(۱۳۸۵) و کمیجانی و ماهر (۱۳۸۶) بیان می­ کنند میان اختلال سلوک و سبک استبدادی رابطه وجود دارد. دوتان و همکاران(۲۰۱۱) نشان دادند سبک فرزندپروری منفی تشدید­کننده اختلال سلوک می­باشد.
لامبورن(۱۹۹۷؛ به نقل از کمیجانی و ماهر، ۱۳۸۶) بیان می­ کند شیوه ­های فرزندپروری والدین کودکان با اختلال سلوک معمولاً غیرمعقول، سخت‌گیرانه و همراه با تنبیه بدنی بوده و کمتر در مورد رفتار نادرست کودک با وی صحبت می­ شود. کودکانی که با این سبک فرزندپروری تربیت می­شوند معمولاً دچار مشکلات رفتاری می­شوند. در تبیین یافته­های پژوهش می­توان بیان کرد مادران کودکان با اختلال یادگیری سخت و فاقد انعطاف می‌باشند. این مادران مستبد، کنترل‌کننده، کمتر مشوق و حمایت‌کننده، مقرراتی و فاقد انعطاف هستند(هیمن و برگر، ۲۰۰۸). در این خانواده­ها به دلیل وجود الگوی رفتاری نامناسب کودک ممکن است برخی رفتارها و مشکلات سلوک را به صورت تقلیدی و جانشینی بیاموزد. در این الگو والدین کودک را به خاطر رفتار اشتباهش تنبیه می­ کنند ولی هیچ توضیحی به او نمی‌دهند، هر رفتار اشتباه کودک با برخورد تند و همراه با خشونت والدین همراه است. از این رو به تدریج اعتماد به نفس کودک کاهش پیدا می­ کند و او را به سمت مشکلات رفتاری و از آن جمله مشکلات سلوک سوق می­دهد.
سبک فرزندپروی دیگری که به عنوان یکی از عوامل در ایجاد اختلال سلوک در نظر گرفته می­ شود سبک فرزندپروری سهل­گیرانه می­باشد. جوانا(۲۰۰۵؛ به نقل از کمیجانی و ماهر، ۱۳۸۶) بیان می­ کند فقدان انضباط و مقررات دقیق در سبک سهل­گیرانه موجب اختلال سلوک در فرزندان می­ شود. خرمایی و همکاران(۱۳۹۰) بیان می‌کنند ویژگی‌های تعلل‌ورزی از قبیل بی‌توجهی والدین به مراقبت از امر تحصیل فرزندان خود به عنوان عامل ایجاد کننده اختلال یادگیری می‌باشد.
در تبیین یافته­های پژوهش می­توان بیان کرد در سبک سهل­گیرانه به دلیل آزادی مطلق و عدم کنترل و نظارت مناسب از سوی والدین و اهمال­کاری آنها زمینه برای رفتارهای پرخاشگرانه و تکانشی از سوی کودک ایجاد می­ شود و کودک احساسات منفی خود را به شکل‌های مختلف در برخورد با افراد بروز می­دهد. گاهی نیز به دلیل عدم کنترل و نظارتی که در این والدین وجود دارد، افراد به گروه ­های بزهکاری در محیط بیرون جذب می­شوند.

۵- ۱-۵- سؤال پنجم: آیا میزان مشکلات اضطراب­خجالتی در دانش ­آموزان با اختلال‌های یادگیری به وسیله انواع سبک­های فرزندپروری والدین قابل پیش ­بینی است؟

نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که تنها سبک سهل­گیرانه به صورت مثبت و معنادار بعد اضطراب­خجالتی را پیش ­بینی می­ کند. به این معنی که هرچه والدین بیشتر از سبک سهل­گیرانه استفاده کردند مشکلات اضطراب­خجالتی فرزندان نیز بیشتر شد.
یافته­های یونگ و همکاران(۲۰۱۲)، گر و همکاران(۲۰۱۲)، خانجانی، اسماعیلی انامق و غلام­زاده(۱۳۹۰) همسو با یافته­های پژوهش است که بیان می­ کنند رابطه معناداری میان فرزندپروری خیلی حمایتی و مشکلات اضطرابی وجود دارد. حسین­چاری و همکاران(۱۳۸۶) مهم­ترین عامل در کمرویی فرزندان را سبک فرزندپروری استبدادی والدین بیان کردند. از سویی ترگانکار و وادکار(۲۰۰۷) بیان کردند که همبستگی منفی میان سبک اقتداری و اضطراب وجود دارد و ولفراد، همپل و میلز(۲۰۰۳) هم همبستگی با سبک استبدادی را بیان کردند که در هر دو پژوهش یافته­ ها همسو با یافته­های پژوهش حاضر نیست و در این پژوهش سبک اقتداری و استبدادی پیش ­بینی­کننده معناداری برای مشکلات اضطراب­خجالتی نبود.
در تبیین یافته‌های فوق می‌توان گفت دانش‌آموزان با اختلال یادگیری به وسیله همسالان خود به عنوان افرادی نگران، مضطرب، عصبی و غمگین توصیف می‌شوند(تکلوی، ۱۳۹۰). از سوی دیگر، برخی از الگوهای رفتاری والدین مانند حمایت و کنترل بیش از حد، زمانیکه با عاطفه منفی همراه شود ممکن است تأثیراتی را بر کارکرد هیجانی کودک بگذارد و کودک را نسبت به نشانه‌های افسردگی آسیب‌پذیر می‌کند. درواقع، خصوصیات روانی دانش‌آموزان با اختلال یادگیری در تعامل با رفتارهای والدین در حال تغییر است(پامرنتز و همکاران، ۲۰۰۵).
در تبیین این یافته می­توان گفت که والدینی که در تربیت فرزندان­شان از سبک سهل‌گیرانه استفاده می­ کنند، برخورد کلامی اندکی با فرزندان­شان دارند، نظارتی بر رفتارهای آنها انجام نمی­دهند و بازخوردی به آنها نمی­دهند. از این رو وقتی فرزندان­شان در جامعه قرار می­گیرند نمی­دانند که چگونه باید رفتار مناسب را انجام دهند، همیشه ترس از بازخورد دیگران دارند، عزت نفس پایینی دارند، در جمع گوشه­گیر و منزوی می­شوند، اعتماد به نفس آنها رشد نمی­کند، از این رو زمانی­که به مدرسه می­روند و می­خواهند وارد فعالیت­های اجتماعی شوند، با­ دوستان­شان ورزش کنند یا به سؤال­های معلم پاسخ دهند دچار مشکلات اضطراب­خجالتی می‌شوند.
والدین دانش‌آموزان با اختلال یادگیری اضطراب و نگرانی بیشتری دارند نسبت به والدین کودکان عادی، انسجام خانوادگی و ارتباطات اجتماعی در این خانواده‌ها کمتر است و تعارضات خانوادگی بیشتر است(دیسون، ۲۰۰۳).

۵-۱-۶- سؤال ششم: آیا میزان مشکلات روان­تنی در دانش ­آموزان با اختلال­های یادگیری به وسیله انواع سبک­های فرزندپروری والدین قابل پیش ­بینی است؟

نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که فقط سبک سهل­گیرانه به صورت مثبت و معنادار بعد ­روان­تنی را پیش ­بینی می­ کند. این متغیر در مجموع ۸ درصد از واریانس نمرات روان‌تنی را تبیین می­ کند.
هایلی( ۲۰۱۱) و ناگانو و همکاران( ۲۰۱۰) بیان کردند که سبک فرزندپروری نامطلوب بر بیماری­های آسم در فرزندان تأثیر می­ گذارد. والدین این فرزندان رفتارهای خصمانه دارند و تعارض و درگیری در این خانواده­ها بیشتر است.
دیسون(۲۰۰۳) بیان میکند دانش‌آموزان با اختلال یادگیری شکایت‌های جسمانی بیشتری نسبت به همسالان عادی خود دارند.
یافته­های مؤمنی و امیری(۲۰۰۸) همسو با یافته­های پژوهش حاضر نمی ­باشد. در تحقیقی که مؤمنی و امیری(۲۰۰۸) رابطه سبک فرزندپروری با بی­اشتهایی روانی را بررسی کردند به این نتیجه رسیدند که میان سبک اقتداری و سبک استبدادی با علایم بی­اشتهایی روانی رابطه معناداری وجود دارد ولی میان سبک سهل­گیرانه و بی­اشتهایی روانی رابطه­ای وجود ندارد.
مینوچین( ۱۹۹۱؛ به نقل از امیری و مومنی، ۲۰۰۸) پنج ویژگی حاکم در خانواده فرد بی‌اشتها را به این صورت معرفی می­ کند: مقید بودن، مراقبت بیش از حد، خشکی رفتار، تعارضات حل نشده و گرفتاری زیاد فرزند بی­اشتها در تعارضات والدینی.
در تبیین این یافته می­توان بیان کرد که چون والدین که سبک سهل­گیرانه دارند به فرزندان خود کمتر توجه می­ کنند، خود را در تربیت فرزندان درگیر نمی­کنند و کنترل و مراقبت بر اعمال آنها ندارند، از این رو بیشتر احتمال دارد که فرزندان­شان مبتلا به بیماری­های جسمی که ناشی از علل روانی باشد گردند. زیرا کودکان به صورت ناخواسته در پی این هستند که توجه و نظارت والدین را به سوی خود جلب کنند. بنابراین بیماری­های جسمی که ناشی از علل روانی هستند می ­تواند شیوه­ای باشد که فرزندان این گروه با توسل به آن می­خواهند توجه پدر و مادر را به خود جلب کنند.

۵- ۱-۷- سؤال هفتم: آیا میزان مشکلات اجتماعی در دانش ­آموزان با اختلال­های یادگیری به وسیله انواع سبک­های فرزندپروری والدین قابل پیش ­بینی است؟

نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که سبک استبدادی، سبک اقتداری و سبک سهل­گیرانه به صورت معناداری بعد مشکلات اجتماعی را در دانش ­آموزان با اختلال یادگیری پیش ­بینی می­ کنند و نشان داد مهم­ترین عامل پیش ­بینی­کننده مشکلات اجتماعی سبک سهل‌گیرانه می­باشد.
این یافته­ ها با یافته­های اکی و اسلان(۲۰۱۰)، تری(۲۰۰۴)، ویتنبورن(۲۰۰۲)، بالدری و فارینگتون(۲۰۰۰) و جانسون(۲۰۱۲) همسو است. اکی و اسلان بیان می­ کنند هرچه والدین پذیرندگی و صمیمیت بیشتری با فرزندان داشته باشند میزان قلدری و زورگویی در فرزندان کاهش می­یابد. از سویی تری(۲۰۰۴)، ویتنبورن(۲۰۰۰)، بالدری و فارینگتون(۲۰۰۰)، جانسون(۲۰۱۲) نیز بیان می­ کنند که سبک استبدادی با رفتار بزهکارانه همبستگی مثبتی دارد.
خودپنداره ضعیف در این کودکان بر درک اجتماعی‌شان تأثیر می‌گذارد و موجب شکست در ارتباط با دیگران می‌شود( تکلوی، ۱۳۹۰). بارکاسکین(۲۰۰۹) بیان می‌کند دانش‌آموزان با اختلال یادگیری نسبت به سبک فرزندپروری والدین آسیب‌پذیر هستند و این پیش‌بینی‌کننده برای مشکلات اجتماعی می‌باشد.
مادران دانش ­آموزان با اختلال یادگیری به دلیل اینکه انتظارات بالایی از فرزندان خود دارند و هرگز از کارکرد فرزندان خود راضی نمی‌شوند، دائماً با ایجاد استانداردهای بالای غیرواقعی و غیرمنطقی در جستجوی تأیید و پذیرش می‌باشند که علی‌رغم تلاش بسیار زیاد دچار ناکامی و شکست می‌شوند(خرمایی و همکاران، ۱۳۹۰).
دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری در مقایسه با همسالان عادی خود از محبوبیت کمتری برخوردارند و به همین دلیل در معرض مشکلات اجتماعی قرار دارند. همچنین معلمان این دانش‌آموزان بیان می‌کنند که آنها مسائل رفتاری بیشتری از خود نشان می‌دهند و نمی‌توانند خود را با دستورعمل‌های موجود در کلاس سازگار دهند. درواقع، ادراک بین‌فردی دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خودمدارانه است و کمتر از دیدگاه دیگران تأثیر می‌پذیرند و بروز برخی مشکلات اجتماعی از سوی آنها به دلیل فقدان درک دیدگاه دیگران است(کراوتز و همکاران، ۱۹۹۹؛ به نقل از جمشیدی، ۱۳۸۳).
مهم­ترین عامل در پیش ­بینی مشکلات اجتماعی مانند بزهکاری در نوجوانان، کیفیت روابط خانوادگی آنهاست. به طور کلی بزهکاران خانواده­های سهل­انگار، نامتعادل یا بی­اندازه سخت­گیر دارند که والدین برای برقراری انضباط بیشتر، به تنبیه­های بدنی متوسل می­شوند. فقدان نظارت خانوادگی مهم­ترین عامل در ایجاد بزهکاری است و والدین این افراد در مقابل فرزندان خود واکنش­های غیرقابل پیش ­بینی و ناهمسان دارند(ماسن و همکاران، ۱۹۹۷؛ ترجمه یاسایی، ۱۳۸۶).
کتاینن و همکاران(۱۹۹۷؛ به نقل از بیرامی و آسایش، ۱۳۸۸) در تحقیقی که در مورد خلق و خوی کودکان و نگرش­های فرزندپروری مادران انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که شیوه ­های انضباطی سخت­گیرانه مادران، هیجان­های منفی و اجتماعی بودن پایین کودکان را بیشتر می­ کند.
رحمانی و همکاران(۱۳۸۵) بیان کردند شیوه تربیتی بی­کفایت بیشترین همبستگی را با مشکلات رفتاری دارد. زیرا این کودکان در سازگاری با محیط اطرافشان مشکل دارند و به رفتارهای بزهکارانه و ضداجتماعی می­پردازند.
مادران سهل­گیر چون هیچ نظارتی بر رفتارهای فرزندان خود ندارند و کودکان را با ارزش­ها و ضدارزش­ها آشنا نمی­کنند از این رو فرزندان­شان بیشتر احتمال دارد که در جامعه دچار مشکل شوند و رفتارهای ضداجتماعی داشته باشند. در سبک سهل­گیرانه به دلیل اینکه والدین وظایفی را برعهده فرزندان نمی­گذارند و مسئولیت­ پذیری را به آنها یاد نمی­دهند آنها اغلب در جامعه از مسئولیت شانه خالی می­ کنند، به دیگران وابسته هستند و پرتوقع می­باشند. این کودکان به دلیل رفتار بیش­از حد محبت­آمیز والدین صبر و تحمل در برابر ناملایمات را نیاموخته­اند، در بزرگسالی با مشکلات رفتاری زیادی روبه­رو می­شوند و در جامعه نیز انتظار دارند که همگی تابع خواسته­ های آنها باشند و زمانی­که خواسته­ های آنها برآورده نمی­ شود، خشمگین، آزرده­خاطر، پرخاشگر و آشفته می­شوند.
علاوه بر سبک سهل­گیرانه، مشاهده می­ شود که سبک اقتداری و سبک استبدادی نیز می‌تواند مشکلات اجتماعی را پیش ­بینی کند. در تبیین این یافته­ می­توان بیان کرد که تنها در بعد مشکلات اجتماعی است که هر سه سبک فرزندپروری استبدادی، اقتداری و سهل­گیرانه معنادار می­باشند و این را می­توان به دلیل ماهیت پیچیده مشکلات اجتماعی دانست که هر چقدر والدین کنترل و نظارت مناسب داشته باشند باز هم عوامل دیگری ممکن است در ایجاد مشکلات اجتماعی نقش داشته باشد.

۵-۲- خلاصه و نتیجه ­گیری نهایی

هدف پژوهش حاضر پیش ­بینی مشکلات رفتاری دانش ­آموزان با اختلال یادگیری بر اساس سبک فرزندپروری والدین­شان بود. نتایج نشان داد که سبک فرزندپروری سهل­گیرانه و سبک فرزندپروری استبدادی پیش ­بینی­کننده مشکلات رفتاری دانش ­آموزان با اختلال یادگیری می‌باشند. همچنین بین سبک اقتداری و مشکلات رفتاری در این گروه از دانش ­آموزان رابطه معنی­دار نبود و این نشان­دهنده لزوم به­ کارگیری این سبک فرزندپروری در والدین دانش‌آموزان با اختلال یادگیری می­باشد. براساس یافته­های این پژوهش می­توان گفت که احتمالاً یکی از دلایل اصلی مشکلات رفتاری در دانش ­آموزان با اختلال یادگیری به دلیل عدم استفاده والدین از سبک اقتداری در تربیت فرزندان­شان باشد. شیوه­ هایی که والدین در تربیت فرزندان خود به کار می­گیرند، نقش اساسی در تأمین سلامت روانی فرزندان آنها دارد. همان­گونه که اشاره شد، هر یک از این شیوه ­ها اثراتی بر رفتار کودکان دارند که در این میان اثرات مخرب و منفی سبک­های فرزندپروری سهل­گیرانه و مستبدانه بیشتر است.