ابزار و وسایل بازی عبارتست از: دو تکه چوب کوچک و بزرگ به اندازه های ۳۰ سانتی متر و یک متر، چاله کوچکی برای قرار دادن چوب کوچک روی آن (ممکن است با دو تا آجر چاله درست شود، که دو آجر را در فاصله ۳۰ سانتی متری قرار می دهند و چوب کوچک را روی آنها قرار می دهند).
نحوه شروع بازی: دو گروه شرکت کننده بین خود قرعه میگذارند که کدام یک بازی را شروع کنند. برای این کار هر کدام از گروه ها چوب کوچک را روی چوب بزرگتر می گذارد و پرتاب می کند. هر کدام از گروه ها که چوب را به فاصله بیشتر پرتاب کند همان گروه بازی را شروع می کند.
نفر مقابل (حریف) چوب را از فاصلهای که پرتاب شده به طرف گود می اندازد. در همین حال رقیب با چوب بزرگ، سد راه آن می شود و در صورت امکان و برخورد چوب کوچک به چوب بزرگ دوباره آن را پرتاب می کند و بعد مسیر چوب کوچک تا گودال را با چوب بزرگ اندازه میگیرند و اگر اندازهها به مقداری که در اول بازی شرط کرده اند، گروه اول برنده می شود. اما اگر فاصله چوب کوچک تا گودال کمتر از اندازه چوب بزرگ باشد، گروهی که بازی را شروع کرده، میسوزند و گروه بعد بازی را شروع می کند. اگر اندازهها به حد نصاب شرط نرسد، دوباره بازی را ادامه می دهند و همین طور از دنباله عدد فاصلهها شمارش می کنند.
جایزه بازی: برای جایزه نفر برنده دوباره چوب کوچک را روی چوب بزرگ قرار میدهد و به نفر بازنده میگوید بازی ما هُری هُری[۳۳] نفر بازنده مثلاً میگوید دو بار با هر چی بزنی که نفر برنده با چوب بزرگ، چوب کوچک را در هوا به طور مرتب میزند و شمارش می کند، تا زمانی که چوب کوچک روی زمین نیفتد، ادامه میدهد. تعداد ضربات که به چوب کوچک خورده به همان تعداد چوب کوچک را در فاصلههای مختلف پرتاب می کند. مثلاً ده بار چوب کوچک را با چوب بزرگ در طول مسیری پرتاب می کند. در این صورت است که نفر بازنده باید چوب کوچک را بردارد و با یک نفس بگوید هماقلی بدو (homagalibedov) تا برسد به گودال. هر جا که نفس را خالی کند باید از اول با نفر دوم ادامه بدهد. بعد جای بازیکنان به طورمتوسط ۲ نفر می باشد. درصورتی ممکن است به چهار نفر نیز برسد.
در این بازی دو دسته ۵ نفری یا بیشتر شرکت می کنند. برای شروع بازی قرعه کشی می کنند. سنگی را یک طرفش را تر و یک طرفش خشک می باشد، به طرف بالا پرتاب می کنند. روی تر یا خشک را هر کدام از گروه ها گفته بازی را شروع می کنند.
گروهی که میخواهد بازی را شروع کند، سرگروه در یک گروه در یک نقطه معین جمع نموده و با یک چوب دایرهای بر روی زمین به دور آنها رسم می کند و آنها در این محدوده سر یکدیگر را به گریبان میگیرند و اطراف خود را نگاه نمیکنند. رئیس سرگروه مقابل با یک دستمال چشمهای سرگروه رقیب را میبندد و به گروه خود دستور میدهد که پراکنده و مخفی شوند. به محض این که اعضای گروه مخفی شدند سرگروه چشمهای سرگروه دیگر را باز می کند و به اتفاق همدیگر سعی در پیدا کردن اعضاء گروه مخفی شده می کنند. سرگروه سعی مینماید که این فرد را منحرف سازد و او را از گروه خود دور مینماید. در همین موقع است که افراد گروه مقابل که قبلاً مخفی شده اند از جایگاههای خود درآمده و به حالت تهاجمی به گروهی که در نقطه معین جمع شده اند، هجوم میآورند. در این زمان همه افرادی که داخل دایره محدود شده اند، فریاد برمیآوردند «ملابرس به دادم کچلا رختن(ریختند) به دورم».
سرگروه فوراً خود را میرساند و به دور آنها میچرخد و دستش را بر روی سرگروه حریف میچرخاند و میگوید «ترش، ترش» و با این الفاظ حمله را دفع مینماید. مگر این که یکی از افراد مهاجم بتواند یکی از اعضای داخل دایره را با پا بزند که حق زدن با دست را ندارد و در صورت موفقیت گروه بازنده می شود و جای خود را به گروه دیگر میدهد.
اسباب و وسایل این بازی عبارت است از: یک جعبه کبریت، چهار نفر یا بیشتر، چوب یا شیئی برای کتک زدن.
برای شروع بازی روی جعبه کبریت را با نام یا علامت مشخص می کنند. یک طرف شاه، یک طرف وزیر، دو طرف صاف کبریت یکی شیخ و دیگری دزد نام گذاری می شود. بعد تک تک افراد کبریت را مانند تاس پرتاب می کنند، هر کدام از علامتها روی شخص گذاشته می شود. اگر کسی شاه شود باید افراد دیگر پرتاب کنند تا وزیر مشخص شود و تا زمانی که وزیر و شاه مشخص نباشند، هر کس هم که دزد شود، مجازاتی ندارد. بعد از اینکه شاه و وزیر مشخص شد، دو نفر بعد پرتاب می کنند. هنگامی که دزد بیاید وزیر فوری دزد را میگیرد و نزد شیخ برای حکم میبرد. بعد از حکم شیخ (قاضی) شاه دستور میدهد که چند ضربه شلاق او را بزنند. اگر شاه دلش به حال دزد بسوزد، دستور میدهد مثلاً چند ضربه پنبهای او را بزنید که وزیر باید او را آهسته بزند و اگر بگوید آتشی باید او را محکم بزند. شاه باید سعی کند تعداد ضرباتی را که دستور میدهد زوج نباشد، اگر زوج باشد یکی را به خود شاه میزنند و همین طور بازی را ادامه می دهند. هنگامی که کبریت را پرتاب می کنند، اگر طولی بایستد، کسی که آن را پرتاب کرده یک بار دیگر برای جایزه کبریت را پرتاب کند تا یکی از علائم مشخص بیاید.
بازیکنان دو سردسته انتخاب می کنند. سردستهها یارگیری می کنند و خطی روی زمین میکشند که مرز بین دوگروه بازیکن محسوب می شود. بازیکنان هر دسته پشت سر دسته خود صف میبندند و دستها را در کمر یکدیگر حلقه می کنند. به هنگام شروع بازی، بازیکنان هر دسته شروع به کشیدن دسته مقابل به داخل زمین خود می کنند. هر گروه موفق شود سردسته گروه مقابل را از مرز به طرف زمین خود بکشد، برنده است. اگر در این کشاکش دست بازیکنی از کمر بازیکن جلویی باز شود، آن دسته باخته است و باید به دستهی برنده کولی دهد.
در عروسیها و جشنها اجرا می شود. شترسواران از محل شروع مسابقه حرکت کرده و به سرعت خود را به مقصد تعیین شده، میرسانند. در مسابقه اصلی مسافتی که باید طی شود، معمولاً کمتر از ۵ کیلومتر نیست. این مسابقه در مقابل تماشاگران زیادی انجام می شود.
این بازی در مجالس جشن و عروسی اجرا می شود. ابزار بازی یک عدد چوب بلند و کلفت ۲ یا ۳ متری، یک عدد چوب کوتاه و نازک، طبل و شیپور است.
بازی بدین صورت است که: طبل و شیپور نواخته می شود و دو بازیکن به میدان میآیند. یکی چوب بلند و دیگری چوب کوتاه را در دست میگیرد. برای گرم شدن مدتی حرکات نمایشی انجام می دهند. پس از آن بازیکنی که چوب بلند در دست دارد، آن را در زمین فرو می کند و دیگری سعی می کند با چوب کوتاه خود به پای او بزند و بازیکن مقابل طبعاً جاخالی می کند. هرگاه چوب به پای بازیکن بخورد، بازیکنی که چوب را زده، چوب بلند را تصاحب می کند و با آن به بازی ادامه میدهد، در غیر این صورت بازی به همان شکل ادامه مییابد. این بازی گاه رنگ خشونت به خود میگیرد، ولی آن چه مورد تشویق حضار قرار میگیرد، بیشتر حرکات زیبای طرفین است نه عملیات خشن آنها.
این بازی در فضای باز در دو گروه مساوی (حداقل شش نفره) اجرا شده و ابزار آن تعدادی توپ پشمی و چوب گردی به قطر ۵ سانتیمتر و طول یک متر است. دو نفر سردسته به نام «سَلار» انتخاب می شود و این دو سردسته یارگیری می کنند. نقطهای را به عنوان محل شروع بازی مشخص می کنند و در فاصلهی چهل متری آن، جایی را به نام «دَک» انتخاب می کنند. سپس به روش «برانداختن» مشخص می کنند کدام گروه باید بازی را آغاز کند. گروه برنده، توپ را دراختیار میگیرد و گروه بازنده در داخل زمین جای میگیرد. از گروه بازنده یک نفر به نقطهای شروع بازی که گروه برنده از آن جا توپ را پرتاپ می کند، میرود تا توپ را به زنندهی توپ پاس دهد. بازیکن گروه برنده که چوب در دست دارد، باید توپی را که بازیکن گروه بازنده به او پاس داده است، با چوب بزند و بازیکنان گروه پایین تلاش می کنند، بی آن که توپ به زمین اصابت کند آن را در هوا بگیرند. اگر موفق شوند، جای دوگروه عوض می شود. بازیکنی که توپ را با چوب زده است باید بلافاصله با حالت دویدن خود را به «دک» برساند و برگردد. در این فاصله افراد گروه پایین که توپ را به دست آورده اند، سعی می کنند او را بزنند که اگر موفق شوند جای دو گروه عوض می شود. ولی اگر گروه بازنده نتواند دونده را بزند، نوبت به یک نفر دیگر از اعضای همان گروه میرسد که توپ را با چوب بزند.
بازیکنان به دو گروه تقسیم میشوند. یک گروه (گروه بالا) دور دایرهای که با آب و یا هر چیزی دیگری روی زمین کشیدهاند، میایستند و گروه دیگر در وسط دایره قرار میگیرند. یک نفر از گروه بالا گرگ می شود و پای خود را بلند کرده و به صورت «لی لی» دنبال افراد وسط دایره میدود. گرگ دستش را به هر کدام از آنها بزند، آن بازیکن سوخته و کنار میرود. وقتی همه سوختند، دو گروه جای خود را با هم عوض می کنند. این بازی را به صورت دو نفره هم میتوان انجام داد.
قایم موشک
این بازی در تمام نقاط ایران رایج بوده و در رفسنجان نیز انواع این بازی با نامهای «دَستِکی»، «مُلابِرَس» و «قایم موشک» بازی می شود. یکی از بازیکنان سر می گذارد (چشمان خود را میبندد) و بقیه در جایی پنهان میشوند. بعد از پنهان شدن بازیکنان، «سرگذار» فریاد میزند: «بِرَس» و پس از آن به دنبال پیدا کردن بازیکنان میرود. اگر او بتواند کسی را پیدا کرده و دستگیر کند، بازیکن گرفتار شده باید سر بگذارد. بازی به همین ترتیب ادامه مییابد.
۴-۷- بخش ششم: مکان های تاریخی
۴-۷-۱- مساجد
۱ - مسجد الزهرا- کبوترخان
۲ - مسجد امام خمینی (ره)
۳ - مسجد امام خمینی- روستای حمید آباد
۴ - مسجد امام موسی ابن جعفر- بلوار حجت
۵ - مسجد امیرالمومنین علی- مهمانشهر
۶ - مسجد جوادیه- خ شهید مهدی عبدالهی
۷ - مسجد صاحب الزمان- همت آباد
۸ - مسجد قبا
۴-۷-۲- مکانهای تاریخی
گرچه این دیار بارها توسط جهانگشایانی مانند تیمور - شیبک ازبک و دیگر اقوام مرز گریز تحت سلطه درآمده و غارت شده است، اما چون دیگر جاهای سرزمین عزیزمان ایران همچنان به حیات پر افتخار خود ادامه میدهد، گذشته آباد و پر رونق این شهرستان سبب گردیده تا در گوشه و کنار آن آثار و ابنیه تاریخی به وفور وجود داشته باشد، که از جمله آنها میتوان به قلعهها کوشکها، کاروانسراها، تیمچهها، بازارها، برجها، عمارتها، آب انبارها، یخدانها، معبدها، امامزادهها، تپهها و محوطههای باستانی، آسیابها حمامها، قیصریه رفسنجان، مراکز فرهنگی مذهبی، کاروان سرای کبوترخان رفسنجان، خانه حاجآقاعلی در رفسنجان یا بزرگترین خانه خشتی جهان، بازار و آب انبار حاجآقاعلی از مجموعه تاریخی حاجآقاعلی در رفسنجان اشاره کرد.
جاذبههای طبیعی
علاوه بر موارد فوق شرایط اقلیمی، معادن عظیم مس سرچشمه، بزرگترین جنگل مصنوعی جهان (باغات ۱۲۰ هزار هکتاری پسته) و ییلاقاتی چون سرچشمه داوران، دره در، راویز، خنامان نیز از جاذبههای طبیعت این منطقهاست: بام رفسنجان، آبشار لولی کش، آب گرم ده ظهیر، رودخانه شاهزاده عباس، آب جوشان راویز و پدیده طبیعی چاه دریا نیز از دیگر اماکنی است که طبیعت برای مردم این دیار به ارمغان آوردهاست.
خانه حاج آقا علی
خانه ی حاج آقا علی واقع در رفسنجان با زیربنایی بالغ بر هفت هزار متر مربع و با معماری زیبا و ایرانی یکی از بزرگترین و زیباترین خانههای خشتی و سنتی و بزرگترین بنای خشتی سقف دار جهان است، که توسط حاج آقا علی معروف به زعیم الله رفسنجانی (بزرگترین تاجر ایرانی آن دوره) در سال ۱۱۳۶ هجری خورشیدی بنا گردیده است. این بنا در فاصله ی شش کیلومتری جنوب شرقی شهر رفسنجان، در روستای قاسم آباد واقع شده است. خانهی حاج آقا علی در سابق به خانهی وقفی شهرت داشته است. خانه دارای هشتاد و شش اتاق (هفت دری، پنج دری، سه دری و پستو) بوده که در چهار بخش اصلی ساختمان حوضخانه، شاه نشین، پاییزی و زمستانی احداث گردیدهاند. یک آشپزخانه بزرگ و انبار بزرگ وظیفه تأمین نیازهای این مجموعه را بر عهده داشته است. چهار حیاط، راهروهای سرپوشیده و روباز و سه هشتی نیز ارتباط قسمت های مختلف این خانه را تأمین مینموده است.
قدمت این بنا به قریب ۱۳۰ سال میرسد. این مجموعه نمونهای زیبا و باشکوه از معماری عصر قاجار است و مشتمل بر ۸ قسمت بازار، آب انبار (تامین کننده آب اهالی که دارای سردری با آجرهای گلدار تزئین شده و دیوارهای آن دارای نقوش آجری و کاشیکاریهای زیبا است)، مسجد، کاروانسرا، حمام، حسینیه، یخدان (که در ۲ کیلومتری قاسم آباد و در روستای عباس آباد حاجی است و تأمین کننده یخ مورد نیاز اهالی بود) است که هر یک کاربری خاصی داشته اند.
حصار شهر رفسنجان
حصار و دروازههای رفسنجان قریب ۲۰۰ سال قبل به دستور امیر مفخم بختیاری حاکم کرمان در اطراف بهرام آباد ساخته شد. این حصار دارای چند برج و باروی مستحکم و دروازههای چهارگانه (قطب آباد، علی آباد؛ مزار و کمال آباد) بود.
باغ سرای باقری
از خانههای قدیمی با سبک معماری سنتی با آجرنماهای زیبا، سقفهای دارای نقش و نگار و سردر ورودی مزین به کاشیکاری فرشته و کتیبهای، که نام مبارک پنج تن بر آن نقش بسته است. باغ سرای باقری در خیابان امام واقع شده و بنای آن را به عصر قاجاریه نسبت میدهند.
کاروانسرای کبوترخان
کاروانسرای کبوترخان که از آثار باقیمانده دوره قاجاریه است و قدمتی قریب ۲۵۰ سال دارد، دارای برجهای دیده بانی و آجرنمایی است که نقوش بدیعی دارد. این کاروانسرا در کیلومتر ۳۵ جاده اصلی رفسنجان - کرمان در روستای کبوترخان ساخته شده است و در کتاب کاروانسراهای ایران از آن به عنوان کاروانسراهای صفویه یاد شده است. بنا کاملاً از آجر با نقشهای زیبا و برجستهای ایجاد گردیده است. برخی با اشاره به سنگ نوشته موجود در سردر این کاروانسرا سابقه آن را مربوط به ابتدای زندیه میدانند. در حالی که پلان این بنا شبیه اکثر کاروانسراهای تاریخی دوره صفویه است، با این تفاوت که چهار برج در چهار گوشه آن، این بنا را متمایز می کند.
کاروانسرای قطب آباد
کاروانسرای قطب آباد از مجموعه کاروانسراهای درون شهری به حساب می آید که در مرکز شهر رفسنجان واقع شده و در حدود ۳۰۰ الی۴۰۰ سال قبل در دوره صفوی ساخته شده است. این کاروانسرا در کنار بازار بزرگ قطب آباد قرار داشته است. در حال حاضر این بازار از بین رفته و تنها کاروانسرا باقی مانده است. این کاروانسرا چون در تملک آقای وهاب زاده بوده است، به ایان نام معروف شده و اکنون در حال مرمت میباشد. کاروانسرای قطب آباد ساختاری درون گرا و چهار ایوانی دارد. در چهار جبهه حیاط ساخت و ساز صورت گرفته و ساختار و سازه اصلی بنا با طاق جناغی پوشش شده است. ضخامت دیوارهای باربر بنا حدود یک متر میباشد. کالبد اصلی بنا خشتی میباشد که با نماسازی آجری تزیین شده است. در فضاهای داخلی اندود کاهگل با شمشه گیری گچی به کار رفته است. از جمله آثار تاریخی که ۴۰۰ سال قدمت دارد و در سالهای اخیر بازسازی شده و به عنوان هتل، رستوران، کافی شاپ و چایخانه سنتی مورد استفاده قرار گرفته است. کاروانسرای شاه عباسی رفسنجان: در مرکز شهر (میدان شهید میرافضلی ) با زیربنای ۳۰۰۰ متر مربع واقع شده و مربوط به اواخر دوره صفوی است.
دروازه قطب آباد
نقوش زیبا و بازمانده بر بدنه برجهای دیدهبانی دو سوی این دروازه حدیثی از شکوه گذشته آن است. این دروازه یکی از چهار دروازه شهر بشمار میرود.
آب انبار مرادی