= میانگین حداقل فواصل که از طریق معادله زیر به دست می آید:
بنابراین با مقایسه دو حد بالا و پایین بامقادیر ستونMin_Dis ، تمام فعالیت های که مقدار حداقل فاصله شان در این دامنه قرار گیرد به عنوان فعالیت های همگن و در غیر این صورت به عنوان فعالیت های غیر همگن نام گذاری می شوند.
۶- رتبه بندی مشاهدات همگن
بعد از تعیین فعالیت های همگن، با بهره گرفتن از ماتریس نمره عاملی (ماتریس پایانی روش تحلیل عاملی)، بزرگ ترین عدد را در هر ستون پیدا می کنیم. این مقدار را مقدار ایده آل می نامند. البته این انتخاب زمانی درست است که جهت شاخص های انتخابی مثبت باشد، یعنی هر چقدر که مقدار کمی شاخص، بالاتر باشد، نشان دهنده وضعیت بهتر است. در صورت عکس یعنی زمانی که جهت شاخص ها منفی باشد، بایستی که کوچک ترین مقدار را به عنوان ایده آل انتخاب کرد.
یا
حال پس از یافتن مقدار ایده آل در مورد هر یک از فاکتورها، برای تک تک فعالیت های صنعتی «سرمشق توسعه» را با توجه به رابطه ذیل به دست می آوریم.
در این رابطه:
: سرمشق توسعه برای مشاهده i ام
: فاکتور jام برای مشاهده iام
: کمیت ایده آل برای jامین فاکتور
هر چقدر کوچک تر باشد، مشاهدات مورد نظر با توجه به شاخص های انتخاب شده، توسعه یافته تر است و بالعکس. بر این اساس می توان مشاهدات را رتبه بندی نمود. لازم به ذکر است که معیار فوق دامنه محدودی نداشته و قابلیت مقایسه آن برای روش تاکسونومی دقیق نمی باشد. بنابراین شاخص تلفیقی به نام «درجه توسعه یافتگی یا برخورداری» معرفی می گردد که در مقایسه با سرمشق توسعه ( ) دامنه محدودتری داشته و بین مقادیر صفر و یک قرار می گیرد، به طوری که این کار بررسی را آسان تر می کند. اگر «درجه توسعه یا برخورداری» مشاهده i ام را با نشان دهیم مقدار از رابطه زیر محاسبه می گردد:
که در آن حد بالای سرمشق توسعه نامیده می شود و از رابطه زیر به دست می آید:
به طوری که میانگین سرمشق توسعه برای تمام i مشاهده مختلف و انحراف معیار آنها می باشد:
هر قدر به صفر نزدیک تر باشد، فعالیت مورد نظر توسعه یافته تر یا برخوردار تر و هر قدر به یک نزدیک تر باشد نشان دهنده توسعه نیافتگی فعالیت مربوط می باشد.
بنابراین دامنه تغییرات به صورت زیر می باشد:
۱ ≤ ≤ ۰
اگر در مرحله «آزمون همگنی» مشاهده ای با بقیه همگن نباشد، مقدار محاسبه شده برای آن مشاهده بیش از عدد یک و یا کوچکتر از صفر می گردد. بعد از آنکه درجه برخورداری مشاهده های مختلف را محاسبه نمودیم، کمیت زیر را بدست می آوریم:
حال فراوانی نسبی مشاهده iام را به صورت زیر تعریف می کنیم:
سپس فراوانی نسبی تجمعی را نیز به صورت زیر محاسبه می کنیم:
حال با مشخص بودن فراوانی نسبی تجمعی می توان درجات مشاهدات را بین اولویت اول الی چهارم به صورت ذیل تعریف نمود:
۱- فراوانی نسبی تجمعی آن دسته از مشاهدات یا فعالیت هایی که بین رابطه زیر باشد جزء اولویت اول: . ۲۵/. ≥ > 0
۲- فراوانی نسبی تجمعی آن دسته از مشاهدات یا فعالیت هایی که بین رابطه زیر باشد جزء اولویت دوم: . ۵/۰ ≤ < 25/.
۳- فراوانی نسبی تجمعی آن دسته از مشاهدات یا فعالیت هایی که بین رابطه زیر باشد جزء اولویت سوم:
۷۵/. ≤ > 5/.
۴- فراوانی نسبی تجمعی آن دسته از مشاهدات یا فعالیت هایی که بین رابطه زیر باشد اولویت چهارم قلمداد می شوند. ۱≤ > 75/.
۴-۳-۳ ویژگی های روش تاکسونومی عددی
- روش تاکسونومی عددی نیازی به آمار های سری زمانی نداشته و به تحلیل داده های مقطعی به راحتی پاسخ می دهد. بنابراین، با توجه به ویژگی آمار های موجود در کشورمان، بهترین روش می باشد.
- روش اجرائی آنالیز فوق به صورتی است که حتی اگر داده ها در ابتدا به صورت شاخص نباشند، مشکلی ایجاد نمی شود زیرا در روند کار داده ها استاندارد می شوند.
- روش تاکسونومی با روش خاص خود، شاخص های انتخابی را به صورت یک شاخص مرکب در جهت هدف مورد نظر ارائه می نماید (کمالی دهکردی، ۱۳۷۰).
۴-۳-۴ محدودیت های روش تاکسونومی عددی
- روش تاکسونومی عددی برای شاخص های کیفی مناسب نیست.
- شاخص های انتخابی می بایست هم جهت باشند، یعنی همگی تأثیر مثبت در هدف مورد بررسی داشته یا اینکه هدف مورد نظر تابعی از شاخص ها باشد.
- این روش نسبت به شاخص هایی که با یکدیگر همبستگی دارند، تورش دارد؛ این امر باعث می شود مشاهده ای که توانسته است از نظر یک شاخص وضعیت مناسبی را بدست آورد در شاخص دیگری، که به شاخص اول بستگی دارد، نیز وضعیت مناسبی کسب نماید و بالعکس.
- در این روش ضریب اهمیت یا وزن شاخص ها یکسان فرض می شود.
برای رفع این محدودیت ها راه ها و روش های مختلفی وجود دارند، یکی از بهترین و مهمترین آن ها روش تحلیل عاملی می باشد که ما در این پژوهش ابتدا با بهره گرفتن از این روش نقایص و محدودیت های بالا را رفع و بعد از تکینک تاکسونومی عددی استفاده می نمائیم.
۴-۴ انتخاب شاخص های تحقیق
۴-۴-۱ مقدمه
انتخاب شاخص، در این تحقیق بسیار مهم و از نقش کلیدی برخوردار می باشد و استفاده از شاخص های بهتر و با جامعیت بیشتر، می تواند نتایج دقیق تری را به همراه داشته باشد. همچنین با توجه به خصوصیات روش تحلیل عاملی می توان، مجاز بودن ورود تک تک این شاخص ها به تحلیل را به دقت مورد بازبینی قرار داد که در فصل پنجم به تفصیل تشریح خواهد شد. شاخص بنابر تعریف عبارت است از ملاک ها و اصولی که با بهره گرفتن از آن می توان خصوصیات کیفی را در قالب کمیات بیان نمود و آنها را قابل بررسی و ارزشیابی کرد. شاخص ها معمولاً از نظریه ها و نگرش ها و یا موقعیت ها، سرچشمه می گیرند و می توانند به عنوان علایمی که مسیر راه را نمایان می سازند مورد استفاده قرار گیرند. معمولا برای اطمینان از اعتبار نتیجه ها، بیش از یک شاخص مورد استفاده قرار می گیرد. بطور کلی شاخص ها نوعی داده های آماری هستند که به عنوان معیاری برای سنجش خصوصیات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، مورد استفاده قرار می گیرند و اطلاعات مفیدی را فراهم می نمایند. البته در انتخاب شاخص ها باید به نکات زیر توجه داشت.
۱- باید دقت کرد تا شاخص های مثبت با شاخص های منفی ترکیب نشوند. لذا باید شاخص های منفی را به مثبت تبدیل کرد تا امکان ترکیب شاخص ها فراهم شود. روش ساده ای برای تبدیل این گونه شاخص ها به کار گیری عمل متقابل (معکوس کردن شاخص) می باشد (کلانتری، ۱۳۸۰).
۲- از انتخاب متغیر بجای شاخص باید پرهیز کرد. اصولأ شاخص ها از تقسیم متغیرها به یک مخرج مناسب حاصل می شوند. در این جا با توجه به نکات بالا و محدودیت های آماری به معرفی شاخص های این تحقیق می پردازیم. شاخص های انتخاب شده در این تحقیق به سه گروه شاخص های سودآوری شامل ۹ شاخص، اشتغال شامل ۵ شاخص و اولویت سرمایه گذاری صنعتی تلفیقی از شاخص های سودآوری و اشتغال شامل ۱۴ شاخص، تقسیم می شوند. همچنین در انتخاب شاخص ها بسیار تلاش شده است که از شاخص های معتبر و سازگار با مفاهیم اقتصادی و آزمون شده در کار های تجربی، استفاده شود. علاوه بر این اشکالات موجود در شاخص های به کار رفته نیز مورد نقد و ارزیابی قرار می گیرد.
۴-۴-۲ شاخص های سودآوری
در این بخش ۹ شاخص سودآوری معرفی شده و علاوه بر تشریح و تبیین، به نقد و بررسی شاخص ها نیز پرداخته شده است که به ترتیب عبارت اند از:
..