شبکه توزیع

بسته به ماهیت محصول، شبکه‌های متعدد لازم است

تک شبکه‌ای، قابلیت توزیع محصولات خدماتی مختلف

هدف مدیریت موجودی

پیشینه‌سازی سرعت گردش منابع

پیش مکان‌یابی منابع

تدارکات معکوس

ضروری نیست

مدیریت بر برگشتی‌ها، تعمیرات
و دفع قطعات معیوب

معیارهای عملکرد

سرعت جایگزینی

در دسترس بودن محصول

شکل (۲-۱۳) : مقایسه زنجیر تأمین تولید و زنجیره تأمین خدمات پس از فروش (حیدرزاده، ۴۰,۱۳۸۵)
۵۸
۲-۵-۲-۶- مدیریت شبکه های خدماتی
شرکتها باید از یک روش نظام مند برای بهبود و ارتقا سطح کیفیت خدمات پس از فروش، کاهش سرمایه گذاریها در داراییهای خدماتی وکاهش هزینه های عملیاتی استفاده کنند. به همین منظور شرکتها باید یک فرایند شش مرحلهای را طی کنند و گرنه محکوم به عقب ماندن در بازار خدمات پس از فروش هستند.

شناسایی خدمات پس از فروش ماشین آلات راهسازی
ایجاد سبدی از خدمات پس از فروش
انتخاب مدلهای کسب و کاری برای پشتیبانی از فرایند خدمات پس از فروش
اصلاح ساختارهای سازمانی خدمات پس از فروش
طراحی و مدیریت یک زنجیره تامین خدمات پس از فروش
نظارت پیوسته بر عملکرد: ارزیابی براساس معیارها و ملاکها و بازخورد خریداران.
۳-۵-۲- برند
نام و نشان تجاری ^[۷۰] یکی از داراییهای نامشهود هر شرکت میباشد که می تواند ارزشهای بسیاری برای شرکت خلق نماید. در دنیای کسب و کار امروز آنچه نام و نشانهای قدرتمند به طور مشترک دارا هستند همانا در نظر داشتن نام و نشان به عنوان یک دارایی برای استراتژی بلندمدت شرکت و حمایت و پشتیبانی از آن است. مسئولیت بازاریابی در مدیریت نام و نشان و در قبال شرکتها، ایجاد رشد و قابلیت سودآوری در بلندمدت است. اما نام و نشان سازی تنها پاسخ مسایل به وجود آمده در دنیای تجارت امروز نیست.
موارداساسی منفی در ایجاد نام و نشان می تواند مورد ملاحظه قرار گیرد. اما به طور کلی اگر نام و نشان سازی به درستی به ا جرا درآید، مزایای آن بر مسائلش چیرگی دارد. نام و نشان مناسب به مشتری و کارکنان شرکت رضایت و اعتماد به نفس میدهد و می تواند آگاهی بازار از محصولات جدید را افزوده و ورود محصولات به بازارها را تسریع نماید.
امروزه با توجه به توسعه و تنوع محصولات تولیدی شرکتها و با درنظرگرفتن رقابت شدیدی که میان شرکتها وجود دارد و همچنین مشابهت زیاد محصولات آنها، تصمیم گیری در مورد انتخاب محصول برای مشتریان مشکل، زمان بر و پرهزینه شده است. بنابراین، خریداران و مصرف کنندگان به دنبال راه های کوتاهتر و مطمئنتر برای انتخاب محصول یا خدمت هستند تا در عین این که خطر^[۷۱] حاصل از خرید را کاهش میدهند، بهترین بهره و نتیجه لازم را از انتخاب خود کسب کنند. در این فرایند اتکا به محصولاتی که دارای نام های تجاری مشهور و قدرتمند هستند، یکی از راه های مفید و اثربخش جهت کمک به تصمیم گیری خریداران و مصرف کنندگان می باشد (امیرشاهی و مظهری، ۱۳۸۶، ۴۲).
بدیهی است در دنیای کسب وکار امروز هر کسی به اهمیت انتخاب نام مناسب برای محصولات و خدمات ارائه شده در بازاریابی پی برده است. نام و نشان مناسب برای محصول جدید میتواند بر موضع گیری محصول جدید در بازار تاثیر داشته باشد که این به نوبه خود می تواند بر میزان موفقیت محصول جدید و به دست آوردن سهم بازار بیشتر اثر گذار باشد.
۲-۵-۳-۱- تاریخچه برند
کلمه Brand (نام و نشان) از زمان نوردیکهای باستان (ساکنان قدیمی اسکاندیناوی) پدید آمده است. وایکینگها کشتیهایی را که میساختند نام گذاری میکردند (کوبر، ۲۰۰۲، ۱۸) در گذشته برای علامت گذاری احشام و گذاشتن علامت روی پوست آنها از نام گذاری (Brand) استفاده می شده است. جالب است که در فرهنگ آکسفورد، یکی از معانی Brand داغ نهادن عنوان شده است. به تدریج این داغ نهادن و نام گذاری به عنوان ابزاری برای نشان دادن مالکیت و سلامت دام مطرح شده و شبیه به آن چیزی شد که ما اکنون علامت تجاری^[۷۲] می نامیم.
سفالگران مصری هم برای شناسایی آجر و کوزههای خود از نام و نشان بهره میبردند و اثر انگشت و یا نشانه دیگری را روی گل رس محصول خود بر جای میگذاشتند. در زمان روم باستان، صنعتگران محصولات خودرا امضا و یا به هر طریقی دیگری علامت گذاری می کردند و این کار به مصرف کنندگان کمک می کرد تا محصولاتی را که دوستانشان پیشنهاد میکردند شناسایی کنند و یا محصولی را که قبلا امتحان کرده و از آن رضایت داشتند مجددا خریداری کنند. درنیمه دوم قرن ۱۹ میلادی، انقلاب صنعتی و سیستمهای جدید ارتباطی این امکان را برای شرکتها به وجود آورد تا نام تجاری خود را در مناطق گسترده تری تبلیغ کنند. (مولنز، ۲۰۰۰، ۳۳).
۲-۵-۳-۲-برند چیست؟
شاید به جرات بتوان گفت که بارزترین مهارت حرفه ای بازاریابان قابلیت و توانایی آنها در ایجاد، حفظ، مراقبت و ارتقای نام تجاری است. امروزه واژه نام تجاری درزمره واژگانی قرار دارد که روز به روز بیشتر (و گاه حتی به غلط) به کار برده میشود، اما آنچه که واضح است، مفهوم نام تجاری فراتر از یک نام و نشان تصویری است. نام تجاری متشکل از بسیاری ار عناصر (همچون داستانها و سرگذشتهایی است که با آن تداعی می شوند، خاطرهها و تجربیات آمیخته با این نام درذهن افراد، ویژگیهای استفاده کنندگان، موقعیت مکانی مراکز خرید و حتی قیمت) است وآمیزهای از این عناصر است که یک نام تجاری را پدید میآورند. در ادامه به چندین تعریف از نام تجاری اشاره میکنیم:
مطابق تعریف انجمن بازاریابی آمریکا^[۷۳] یک نام تجاری، یک نام، اصطلاح، علامت، نشان یا طرح یا ترکیبی از این هاست که برای شناسایی کالاها یا خدمات یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان ومتمایز کردن این کالاها و یا خدمات از کالاها یا خدمات رقبا به کار میرود. (کاتلر، ۱۳۸۴، ۴۸۲).
نام تجاری نمادی پیچیده است که دامنه متنوعی از ایدهها و ویژگیها را دربر میگیرد، نام تجاری نه تنها با بهره گرفتن از آهنگ خود و معنی و مفهوم لغوی، بلکه مهمتر از آن با بهره گرفتن از هر عاملی که در طول زمان به نحوی با آن درآمیخته و درجامعه به صورت هویتی اجتماعی و شناخته شده نمود یافته، با مشتری سخن می گوید (گراندر و لوی، ۱۹۵۵، ۸۳).
نام تجاری نام ویا نمادی است که سازمان آن را با هدف ارزش آفرینی برای ذینفعان خود به کار میبرد. (میلر و مور، ۱۳۸۴، ۱۴)
نام تجاری آن قسمت از برند است که گفتنی است و یا به عبارتی با صدا بیان میشود. همچنین نشانه یا مارک تجاری، آن قسمت از برند است که قابل بیان کردن نمیباشد اما موجب شناسایی برند است (کتلر، ۱۹۹۱، ۲۹۴).
۲-۵-۳-۳- وجوه نام تجاری
نام تجاری دستاورد مجموعه از رفتارهاست. مدیران ماشین آلات، نام های تجاری موجود در بازار ماشین آلات راهسازی را براساس فعالیتها و عملکردی که از خود به جای میگذارند مورد قضاوت قرار میدهند وبرمبنای فعالیتها و هزینه های تبلیغاتی در مورد این نامهای تجاری داوری نمیکنند. تنها یک تجربه بد از نام تجاری، حساب شدهترین تبلیغات شرکت را به باد فنا میسپارد.
هرآنچه سازمان انجام می دهد از پتانسیل تاثیرگذاری بر نام تجاری برخوردار است فرهنگ و جهت گیریهای کلی واستراتژیک کسب و کار باید به نحوی یکپارچه و منطبق شوند تا بتوانند نام تجاری برتری را برای ذینفعان بیافرینند. در همین باره در کتاب شیوه تفکر نامهای تجاری میخوانیم. «نامهای تجاری با تاثیرپذیری از تمام شیوه های رفتاری شما چه درحوزه عملیاتی وچه در زمینه ارتباط با مشتریان شکل میگیرند. هر نام تجاری تابعی از رفتارهای سازمانی است. (Kogan, 2002, 61)
نام تجاری تنها در ذهن ماست. برخی از مدیران به سادگی این واقعیت کلیدی را در مورد نامهای تجاری خود نادیده میگیرند که این انسانها هستند که به نامهای تجاری حیات میبخشند نه سازمانها. نام تجاری را نمی توان در ترازنامه سازمان یافت بلکه باید آن را صرفا درذهن مصرف کنندگان، کارکنان، تامین کنندگان و سایر ذینفعان یافت. به بیان دیگر نام تجاری دارای ماهیتی اجتماعی است و قدرتمندترین نامهای تجاری آنهایی هستند که ذینفعان نسبت به آنها احساس مالکیت داشته و آن را متعلق به خود میدانند و می گویند: «این نام تجاری دلخواه من است».
۲-۵-۳-۴- برند و جایگاه آن در ماشین آلات راهسازی

مقایسه میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه در نرهای گروه اتوسوکسیماید، افزایش معنی­داری را از نظر آماری با گروه ساخارین در روزهای چهارم و هشتم آزمون داد (نمودار۴-۱۵).
نمودار ۴-۱۵) مقایسه میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه موش­های صحرایی نر در روزهای مختلف آزمون ماز شعاعی بین گروه ­های اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل.P<0.05^# در مقایسه با گروه دریافت کننده ساخارین.
روزهای چهارم، هشتم و دهم آزمون ماز شعاعی، میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه در ماده­های گروه اتوسوکسیماید افزایش معنی­داری را از نظر آماری در مقایسه با گروه ساخارین نشان داد. این تفاوت در روزهای چهارم و هشتم باP<0.05 و در روز دهم باP<0.01 معنی دار بود (نمودار۴-۱۶).
نمودار ۴-۱۶) مقایسه میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه موش­های صحرایی ماده در روزهای مختلف آزمون ماز شعاعی بین گروه ­های اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل. P<0.05^# در مقایسه با گروه ساخارین P<0.01^##در مقایسه با گروه ساخارین.
در این مطالعه، پارامترهای مربوط به میزان سنجش حافظه فضایی بعد از تزریق غلظت­های مختلف داروهای اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تزریق غلظت ۱/۰ یا ۲/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین و نیز تزریق غلظت ۵ یا ۱۰ میلی­گرم بر کیلوگرم پروپرانولول، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در نرهای گروه ­های مختلف بطور معنی­داری تغییر نداد (نمودار ۴-۱۷).
نمودار ۴-۱۷) مقایسه میانگین خطاهای حافظه کاری موش­های صحرایی نر در اثر تزریق غلظت­های مختلف اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های کنترل، ساخارین و اتوسوکسیماید.این داروها تفاوت معنی­داری در میزان خطای کاری هیچ یک از گروه­ ها ایجاد نکردند.
تزریق غلظت ۱/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در ماده­های گروه دریافت کننده ساخارین بصورت معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد. تزریق غلظت ۱/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش داد (P<0.05). تزریق غلظت ۵ میلی­گرم بر کیلوگرم پروپرانولول، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخا رین افزایش داد (P<0.05) (نمودار۴-۱۸).
نمودار ۴-۱۸) مقایسه میانگین خطاهای حافظه کاری موش­های صحرایی ماده در اثر تزریق غلظت­های مختلف اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های کنترل، ساخارین و اتوسوکسیماید. P<0.05^*در مقایسه با گروه کنترل^#P<0.05 در مقایسه با گروه دریافت کننده ساخارین.
میانگین تعداد خطای حافظه مرجع نرها در گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید و دریافت کننده ساخارین در شرایطی که تزریق هیچ کدام از داروهای اسکاپولامین و پروپرانولول صورت نگرفته است به صورت معنی­داری نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (P<0.05). تزریق ۵ میلی­گرم بر کیلوگرم پروپرانولول، میانگین تعداد خطای حافظه مرجع نرها در گروه دریافت کننده ساخارین را به صورت معنی­داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.05). (نمودار۴-۱۹).
نمودار ۴-۱۹) مقایسه میانگین خطاهای حافظه مرجع موش­های صحرایی نر در اثر تزریق غلظت­های مختلف اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های کنترل، ساخارین و اتوسوکسیماید. P<0.05* در مقایسه با گروه کنترل.
تزریق غلظت ۱/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین تعداد خطای حافظه مرجع در ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش داد (P<0.05). تزریق غلظت ۱/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین تعداد خطای حافظه مرجع را در ماده­های گروه دریافت کننده ساخارین بصورت معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.05) (نمودار۴-۲۰).
نمودار ۴-۲۰) مقایسه میانگین خطاهای حافظه مرجع موش­های صحرایی ماده در اثر تزریق غلظت­های مختلف اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های کنترل، ساخارین و اتوسوکسیماید. P<0.05^* در مقایسه با گروه کنترلP<0.05.^# در مقایسه با گروه دریافت کننده ساخارین.
تزریق غلظت ۲/۰ میلی¬گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه در نرهای گروه دریافت کننده ساخارین بصورت معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.05).
نمودار ۴-۲۱) مقایسه میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به بازوها در موش­های صحرایی نر متعاقب تزریق غلظت­های مختلف اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های کنترل، ساخارین و اتوسوکسیماید. P<0.05* در مقایسه با گروه کنترل.
تزریق غلظت ۵ میلی­گرم بر کیلوگرم پروپرانولول، میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش داد (P<0.05). تزریق غلظت ۵ یا ۱۰ میلی­گرم بر کیلوگرم پروپرانولول، میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه گروه دریافت کننده ساخارین بصورت معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.05) (نمودار۴-۲۲).
نمودار ۴-۲۲) مقایسه میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به بازوها موش­های صحرایی ماده در اثر تزریق غلظت­های مختلف اسکاپولامین و پروپرانولول در گروه ­های کنترل، ساخارین و اتوسوکسیماید. P<0.05* در مقایسه با گروه کنترلP<0.05 ^# در مقایسه با گروه دریافت کننده ساخارین.
۴-۴) تشنج حاد در دوره بلوغ
مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول مصرف شده برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در روز ۶۰ بعد از تولد، در موش­های نر گروه های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و گروه کنترل از نظر آماری تفاوت معنی­داری نشان نداد (P<0.05) (نمودار۴-۲۳).

نمودار۴-۲۳) مقایسه میانگین غلظت آستانه پنتلین تترازول برای شروع تشنج در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های نر، گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل
مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های ماده، گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید از نظر آماری افزایش معنی­داری نسبت به گروه ساخارین داد (P<0.05). مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های ماده، گروه دریافت کننده ساخارین از نظر آماری کاهش معنی­داری نسبت به گروه کنترل داد (P<0.05) (نمودار۴-۲۴).
نمودار۴-۲۴) مقایسه میانگین غلظت آستانه پنتلین تترازول برای شروع تشنج در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های ماده، گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل. P<0.05^* در مقایسه با گروه کنترلP<0.05^# در مقایسه با گروه دریافت کننده ساخارین…
مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول مصرف شده برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در سن۶۰ روزگی، بعد از دریافت پیش­تیمار فنوباربیتال، در موش­های نر گروه های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و گروه کنترل از نظر آماری تفاوت معنی­داری نشان نداد (P<0.05). (نمودار۴-۲۵).
نمودار۴-۲۵) مقایسه میانگین غلظت آستانه پنتلین تترازول برای شروع تشنج در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های نر بعد از دریافت پیش­تیمار فنوباربیتال، گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل.
مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول مصرف شده برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در سن ۶۰ روزگی، بعد از دریافت پیش­تیمار فنوباربیتال، در موش­های ماده گروه دریافت کننده ساخارین از نظر آماری کاهش معنی­داری نسبت به گروه کنترل داد (P<0.05). (نمودار۴-۲۶).
نمودار۴-۲۶) مقایسه میانگین غلظت آستانه پنتلین تترازول برای شروع تشنج در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های ماده بعد از دریافت پیش­تیمار فنوباربیتال، گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل. P<0.05* در مقایسه با گروه کنترل.
مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول مصرف شده برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در سن ۶۰ روزگی، بعد از دریافت پیش­تیمار اتوسوکسیماید، در موش­های نر گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل از نظر آماری تفاوت معنی­داری نشان نداد (P<0.05). (نمودار۴-۲۷).
نمودار۴-۲۷) مقایسه میانگین غلظت آستانه پنتلین تترازول برای شروع تشنج در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های نر بعد از دریافت پیش­تیمار اتوسوکسیماید، در گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل.
مقایسه میانگین غلظت پنتلین تترازول مصرف شده برای بروز تشنج با درجه ۴ و یا ۵ در سن ۶۰ روزگی، بعد از دریافت پیش­تیمار اتوسوکسیماید، در موش­های ماده گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل از نظر آماری تفاوت معنی­داری نشان نداد (P<0.05). (نمودار۴-۲۸).
نمودار۴-۲۸) مقایسه میانگین غلظت آستانه پنتلین تترازول برای شروع تشنج در روز ۶۰ بعد از تولد درموش­های ماده بعد از دریافت پیش­تیمار اتوسوکسیماید، در گروه ­های دریافت کننده اتوسوکسیماید، ساخارین و کنترل.
فصل پنجم
۵- بحث و نتیجه گیری
۵-۱)بحث
اثرات دریافت اتوسوکسیماید در دوره تکوین بر یادگیری و حافظه احترازی غیر فعال در دوره بلوغ
در این مطالعه موش­های بالغی که در دوره جنینی از طریق مادر ساخارین دریافت کرده بودند میزان فعالیت حرکتی بیشتری نسبت به گروه کنترل نشان دادند ولی این تفاوت از نظر آماری معنی­دار نبود. در مطالعه یادگیری و حافظه احترازی اشکال در فعالیت حرکتی عموماً زمانی موجب عدم کارایی در سنجش حافظه و یادگیری می­ شود که تیمار، فعالیت حرکتی را بطور قابل توجه مهار نماید. بر این اساس تغییر در فعالیت حرکتی ناشی از ساخارین فاکتور موثر بر یافته­های آزمون یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال نمی ­باشد.
میانگین تعداد شوک لازم جهت انجام یادگیری در روز آموزش در موش­های ماده دریافت کننده اتوسوکسیماید نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش معنی­داری نشان داد.
میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به اتاقک تاریک در روز آزمون در موش¬های نر گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید از نظر آماری کاهش معنی­داری نسبت به گروه ­های کنترل و ساخارین نشان داد. میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به اتاقک تاریک در روز آزمون در موش­های ماده گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید از نظر آماری کاهش معنی­داری نسبت به گروه کنترل نشان داد.
میانگین مدت زمان حضور در اتاقک تاریک در روز آزمون بین موش­های نر گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید از نظر آماری افزایش معنی­داری نسبت به گروه ­های کنترل و ساخارین نشان داد. میانگین تعداد دفعات حضور در اتاقک تاریک بین موش­های نر گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید از نظر آماری میانگین تعداد دفعات حضور در اتاقک تاریک بین موش­های ماده گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید از نظر آماری افزایش معنی­داری نسبت به گروه کنترل داد.
یافته­های حاضر نشان می­دهد دریافت اتوسوکسیماید در دوره جنینی بروز نقص در یادگیری و حافظه احترازی در دوره بلوغ را به دنبال دارد ولی تأثیر آن بر فرایند یادگیری در روز فراگیری بین ماده­ها و تداخل با فرایند فراخوانی حافظه در نرها در روز آزمون بارزتر است. نشان داده شده تجویز اتوسوکسیماید به موش­های صحرایی با غلظت­های ۱۰۰ تا ۲۵۰ میلی­گرم بر کیلوگرم در روز به مدت ۲۱ روز با عث کاهش سطح دوپامین هیپوکمپ می­ شود و با این عمل تأثیر مخربی بر حافظه احترازی غیر فعال دارد.(Ponnusamy and Pradhan., 2006) سیستم دوپامینرژیک مهمترین سیستم نوروترنسمیتری دخیل در یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال است .(Myhrer, 2003) با توجه به اثرات دریافت مزمن اتوسوکسیماید در موش­های بالغ نر بر حافظه احترازی و تغییر در عملکرد سیستم دوپامینرژیک، ممکن است اثرات دریافت اتوسوکسیماید در دوره جنینی بر حافظه احترازی در دوره بلوغ نیز تغییر در عملکرد سیستم دوپامینرژیک را بکار گیرد. بااینحال شناسایی دقیق مکانیسم­های دخیل در اثرات مشاهده شده بر حافظه احترازی غیرفعال در تحقیق حاضر و بویژه اثرات وابسته به جنس آن به مطالعات بیشتر نیاز دارد.
اثرات دریافت اتوسوکسیماید در دوره جنینی بر حافظه فضایی
روز دوم و نهم آزمون ماز شعاعی، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در نرهای گروه اتوسوکسیماید در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد. در روز هفتم، هشتم و نهم آزمون، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در نرهای گروه اتوسوکسیماید در مقایسه با گروه ساخارین افزایش نشان داد.
روز دهم و یازدهم، میانگین تعداد خطای حافظه کاری درماده­های گروه اتوسوکسیماید افزایش در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. روز یازدهم و دوازدهم ، تعداد خطای حافظه کاری در ماده­های گروه اتوسوکسیماید افزایش در مقایسه با گروه ساخارین نشان داد.
روز ششم، میانگین تعداد خطای حافظه مرجع در نرهای گروه ساخارین افزایش در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. روز هشتم، تعداد خطای حافظه مرجع در نرهای گروه اتوسوکسیماید افزایش در مقایسه با گروه ساخارین نشان داد. در روز دوازدهم، تعداد خطای حافظه مرجع در نرهای گروه اتوسوکسیماید افزایش در مقایسه با گروه کنترل نشان داد .
روز هشتم، میانگین تعداد خطای حافظه مرجع در ماده­های گروه کنترل کاهش در مقایسه با گروه ساخارین نشان داد.
میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه در نرهای گروه اتوسوکسیماید، افزایش در مقایسه با گروه ساخارین در روزهای چهارم و هشتم آزمون نشان داد.
روزهای چهارم، هشتم و دهم ، میانگین مدت زمان تأخیر در ورود به هر بازو بر حسب ثانیه در ماده­های گروه اتوسوکسیماید افزایش معنی­داری را از نظر آماری در مقایسه با گروه ساخارین نشان داد.
یافته­های حاضر نشان می­دهد دریافت اتوسوکسیماید در دوره جنینی بروز نقص در یادگیری و حافظه فضایی در دوره بلوغ را به دنبال دارد که این یافته با گزارش­های قبلی در این خصوص همخوانی دارد. در این مطالعه تأثیر ساخارین بر فرایند یادگیری و حافظه فضایی در نرها نسبت به ماده­ها بارزتر بود. ضمن آنکه در هر دو گروه نر و ماده دریافت کننده اتوسوکسیماید نسبت به گروه ساخارین میزان فعالیت حرکتی کاهش چشمگیر را نشان می­دهد. فرایندهای متفاوتی ممکن است در نقص حافظه فضایی مشاهده شده در این تحقیق نقش داشته باشند که سه مورد در این بین از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. نخست آنکه کلسیم در فرایندهای سلولی متعدد بعنوان پیامبر ثانویه دخیل است و با توجه به نقش شناخته شده کانال­های کلسیمی نوع T در نوروژنز، رشد و تمایز نورونی، سیناپس زایی و مرگ برنامه ریزی شده .( Resende and Adhikari, 2009; Profta and Weiss, 2014 ) اتوسوکسیماید می ­تواند با هرسه این فرایندها تداخل نماید. چرخه سلولی به کلسیم وابسته است و جریان روبه داخل کلسیم از طریق کانال­های نوع T بطور تنظیم شده در مراحل G₁ و S چرخه سلولی افزایش می­یابد (Hirooka et al., 2002; Senatore et al., 2012). دوره نوروژنز بیشتر ساختارهای عصبی دخیل در عملکردهای شناختی مورد مطالعه در این تحقیق، در حدود هفته پایانی دوره جنینی رخ می­دهد. نوروژنز در اکثر هسته­های آمیگدال در روزهای ۱۳ تا ۱۷ جنینی رخ می­دهد هرچند نورن­های هسته مرکزی و بخش جدا کننده آن از بخش basolateral در روزهای ۱۶ تا ۱۹ تولید می­شوند .(Bayer, 1980a) نورون­های ساختارهای هیپوکمپی( ژیروس دندانی، نواحی CA₁-CA₃، سابیکولوم و قشر انتورینال) طی دروره¬های نورژنز با همپوشانی زمانی قابل توجه تولید می­شوند. نوروژنز ژیروس دندانی در روزهای ۱۵ تا ۱۹ جنینی، در قشر انتورینال در روزهای ۱۵ تا ۱۷ جنینی، در سابیکولوم در روزهای ۱۶ تا ۱۸ و نورون­های پیرامیدال در روزهای ۱۷ تا ۱۹ تولید می­شوند. عمده نورون­های نئوکورتکس در چهار روز پایانی دوره جنینی تولید می­شوند .(Bayer, 1980b) مرگ آپاپتوتیک نیز همانند چرخه سلولی به کلسیم وابسته است و کانال­های کلسیمی نوع T بدلیل عدم نیاز به دپولاریزاسیون قابل توجه و امکان بروز جریان پنجره¬ای در این تامین کلسیم داخل سلولی مشارکت قابل توجه دارند .(Mason et al., 1999; Senatore et al., 2012) انواع کانال­های کلسیمی بویژه نوع N در مهاجرت نورون (Komuro and Rakic, 1992) و نوع T در تمایز نورنی دخیلند .(Chemin and Monteil, 2003) دوره تیمار در این مطالعه همپوشانی قابل توجه با فرایندهای تکوین ساختارهای عصبی دخیل در کارکردهای شناختی دارد و براین اساس تاثیر پذیری دراز مدت آنها محتمل خواهد بود. سیستم­های نوروترنسمیتری مختلف در عملکردهای شناختی دخیلند که شناسایی نوع و مکانیسم تاثیر­پذیری آنها از اتوسوکسیماید به مطالعات تکمیلی نیاز دارد.
دوم آنکه با توجه به تاثیر شناخته شده مهارکننده­های کانال­های کلسیمی بر عملکردهای شناختی و رفتاری، این احتمال وجود دارد که دریافت اتوسوکسیماید، رفتار مادرانه را در موش­های صحرایی متأثر سازد. نشان داده شده بخشی از اثرات دراز مدت ترکیبات شیمیایی و استرس در دوره تکوین بر رفتارهای شناختی و احساسی در زمان بلوغ از طریق تغییر در رفتار حمایتی و تغذیه­ای مادر نتیجه می­ شود (Fuentes et al., 2014; Popoola et al., 2015). در این تحقیق رفتار مادران مورد مطالعه قرار نگرفت و بررسی شاخص­ های رفتار مادرانه و مقایسه آن بین مادران در گروه ­های مختلف می ­تواند روشن شدن مشارکت این مکانیسم در اثرات مشاهده شده کمک نماید.
در مقایسه میانگین زمان لازم برای ورود به هر بازو در آزمون ماز شعاعی، زمان تاخیر در موش­های گروه شاهد در مقایسه با گروه کنترل و تیمار کمتر بود که بویژه این تفاوت بین گروه ­های دریافت کننده ساخارین و اتوسوکسیماید نمود بیشتری داشت و در چند مورد از نظر آماری معنی­دار بود. این یافته خود نشان دهنده تاثیر متناقض دریافت ساخارین و اتوسوکسیماید بر میزان فعالیت حرکتی است. افزایش فعالیت حرکتی خود در افزایش میزان خطا حافظه فضایی بویژه خطای حافظه کاری دخیل است .(Dellu-Hagedorn, 2006; Ker et al., 2012) بنابراین تاثیر ساخارین و اتوسوکسیماید بر میزان فعالیت حرکتی خود می ­تواند بعنوان فاکتور مداخله­گر در میزان یادگیری و نیز در فرایند سنجش حافظه تداخل نماید. برخی محققین دریافت شیرین­کننده­ های انرژی­زا (مانند انواع تنقلات شیرین) و غیرانرژی­زا (مانند آسپارتام) را در تشدید مشکل بیش­فعالی کودکان و سایر اختلالات رفتاری دخیل دانسته ­اند هرچند نتایج در این خصوص نیز بعضاً متناقض بوده است (Krohn, 1994;, Kanarek 1994; Wolraich et al., 1994; Kinsbourne, 1994; Baxter, 1995 ). تاکنون هیچ تحقیق علمی تاثیر ساخارین بر فعالیت حرکتی را تائید نکرده است. همچنین تاثیر دریافت ساخارین و اتوسوکسیماید در دوره تکوین بر فعالیت حرکتی بررسی نشده است. در بسیاری از مطالعات (از جمله در مطالعه حاضر) برای حذف استرس ناشی از روش­های تهاجمی تجویز، داروی با مزه نامطلوب همراه با شیرین­کننده تجویز می­ شود و در این بین ساخارین بدلیل غیرانرژی­زا بودن از اولویت­های انتخابی است. باتوجه به اینکه تجویز ساخارین حتی در دوران حاملگی منع نشده یافته حاضر لزوم مطالعه بیشتر در این خصوص را مطرح می­ کند.
تزریق غلظت ۱/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین تعداد خطای حافظه کاری را در ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش داد. تزریق غلظت ۵ میلی­گرم بر کیلوگرم پروپرانولول، میانگین تعداد خطای حافظه کاری در ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش داد. تزریق غلظت ۱/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم اسکاپولامین، میانگین تعداد خطای حافظه مرجع را در ماده­های گروه دریافت کننده اتوسوکسیماید بصورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش داد. هردوسیستم کولینرژیک و نورآدرنرژیک در توجه و حافظه کاری دخیل بوده و با یکدیگر برهمکنش دارند همچنین سیستم کولینرژیک در فراخوانی حافظه فضایی اهمیت ویژه دارد (Fischer et al., 1987; Lecourtier et al., 2011). بنظر می­رسد در موش­های ماده دریافت کننده اتوسوکسیماید عملکرد سیستم­های کولینرژیک و نورآرنرژیک به تداخل آنتاگونیست رسپتورهای موسکارینی و رسپتورهای بتای نورآدرنرژیک حساسیت بیشتری دارند که ممکن است در نتیجه کاهش میزان این رسپتورها یا کاهش فعالیت سیستم­های کولینرژیک و نورآدرنرژیک بروز کرده باشد.

• • • • • 1. 1. مدل BCC

           

           

       

       

   

   

مدل پیشین بر فرض بازدهی ثابت نسبت به مقیاس بود. اما چنین فرضی تنها هنگامی مناسب است که همه واحدهای مورد مطالعه در مقیاس بهینه^[۱۸] کار کنند. اما می‌توان انتظار داشت که به دلیل فقدان اطلاعات کامل (که سبب تضعیف رقابت در بازار می‌گردد)، محدودیت‌های مالی، عوامل محیطی و …، یک واحد یا بنگاه نتواند در مقیاس بهینه کار کند (Stavárek, 2006). برای رفع این مشکل، بنکر، چارنز و کوپر، مدل BCC را به منظور درنظر گرفتن فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس، با افزودن محدودیت تحدب به شکل  به مدل قبل، ارائه کردند. محدودیت تحدب باعث می‌شود که یک واحد ناکارآمد تنها با واحدی در حجم مشابه مقایسه شود، از این رو وضعیت مطلوب واحد هدف در مرز کارا، ترکیبی محدب از واحدهای تحت بررسی خواهد بود. لذا می‌توان به مدل برنامه‌ریزی خطی زیر رسید:

(۵)

آزاد در علامت E
در این رابطه قید به مسأله اضافه شد . در حقیقت با حذف فرض بازدهی ثابت نسبت به مقیاس یک قید در مورد ضرایب مسأله برنامه ریزی خطی اضافه می گردد . در این حالت مقدار * h0 اندازه کارایی فنی نهاده شعبه DMU0 را بدست می دهد. با حذف محدودیت بازدهی ثابت نسبت به مقیاس ، بازدهی نسبت به مقیاس بر روی مرز مجموعه امکانات تولید متغیر خواهدشد، این حالت بازدهی متغیر نسبت به مقیاس (VRS^[19]) نامیده می شود (حسین زاده بحرینی و همکاران، ۱۳۸۷).
۲-۱۰-۲-۳)مدل اندرسن – پیترسن (AP)
این مدل توسط اندرسن و پیترسن (۱۹۹۳) پیشنهاد شد. آنها جهت رتبهبندی DMUo، آن را از مجموعه واحدهای تصمیم گیرنده حذف نمودند و مدل DEA را برای باقیمانده DMUها اجرا کردند.
این مدل به صورت زیر میباشد:

دوآل مسأله فوق به صورت زیر میباشد:

بخش دوم: سازمان تامین اجتماعی و جایگاه آن در ارتقاء سلامت کشور
۲-۱۱) معرفی سازمان تامین اجتماعی
تاریخ فعالیت بیمه های اجتماعی در ایران با تشکیل صندوق احتیاط کارگران شبکه راه آهن کشور در سال ۱۳۱۰ پایه ریزی شد .گسترش شمول حمایت های بیمه ای منجر به تصویب لایحه صندوق بیمه شدگان در۲۹ آبان ۱۳۲۲ و سپس تصویب لایحه بیمه های اجتماعی کارگران درسال ۱۳۲۲ و آغاز به کار سازمان بیمه های اجتماعی کارگران گردید . سازمان بیمه های اجتماعی کارگران در سال ۱۳۴۲ بنا به پیشنهاد وزارت کار و امور اجتماعی و تایید هیات وزیران وقت به سازمان بیمه های اجتماعی تغییر نام یافت و نهایتا در تیرماه ۱۳۵۴ با گسترش یافتن دامنه پوشش و شمول تعهدات آن و ادغام برخی سازمان های بیمه اجتماعی دیگر سازمان تامین اجتماعی تشکیل گردید . در آذر ماه ۱۳۵۸، ضمن واگذاری اداره امور بیمارستان ها و درمانگاه های تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی به وزارت بهداری و بهزیستی (با حفظ مالکیت سازمان ) مقرر گردید تا ۹% از حق بیمه های وصولی سازمان بابت درمان نیز در اختیار این وزارتخانه قرار گیرد ،‌این وضعیت تا سال ۱۳۶۹ ادامه یافت تا آن که در این سال با تصویب ماده واحده ای ، اداره واحدهای درمانی و تامین خدمات درمانی مورد نیاز بیمه شدگان مجددا به عهده سازمان تامین اجتماعی قرار گرفت . در اوایل سال ۱۳۸۳ قانون نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و سازمان تامین اجتماعی به عنوان رکن اساسی نظام بیمه ای کشور مرتبط به این وزارتخانه و همسو با سیاست های کلان نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی به ادامه فعالیت پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، تعمیم و گسترش تامین اجتماعی با الهام از اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با تکیه بر برخورداری آحاد مردم از مزایای تامین اجتماعی به عنوان «حقی همگانی» سر لوحه کار قرار گرفت. اصل بیست و نهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برخورداری از تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری ، از کار افتادگی،‌ بی سرپرستی، درماندگی، حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتنی و درمانی و مراقبت های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی. شرح وظایف اداره (به اختصار): اجرا،تعمیم و گسترش انواع بیمه های اجتماعی واستقرار نظام هماهنگ ومتناسب با برنامه های تامین اجتماعی درراستای اصل ۲۹ قانون اساسی وتحقق قسط وعدالت اجتماعی درجامعه به منظور صیانت ازحقوق اجتماعی افراد وخانواده های وتکریم آحاد جامعه. دولت مکلف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایت های مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تامین کند . نگاهی اجمالی بر سیمای کلی سازمان تامین اجتماعی با گسترده ترین حجم تعهدات و خدمات حمایتی و بیشترین سطح ارتباطات با بدنه جمعیتی کشور ، بزرگترین نهاد در عرصه بیمه های اجتماعی محسوب می شود . جمعیت تحت پوشش سازمان تامین اجتماع بالغ بر ۷ میلیون نفر بیمه شده اصلی و ۱ میلیون و سیصد هزار نفر بازنشسته و مستمری بگیر است که با در نظر گرفتن افراد خانواده بیمه شدگان ، این سازمان با حدود ۲۸ میلیون نفر بیمه شده اصلی و تبعی یکی از پر حجم ترین گردش های مالی را دارا می باشد . به ازای هر پنج بیمه‌پرداز، به یک نفر مستمری پرداخت می شود سازمان تامین اجتماعی با اتکا بر ساختاری عمومی و غیر دولتی ، هویتی اجتماعی و اقتصادی دارد و آرمان آن دستیابی به سازمانی است دانش مدار ، کارآمد ، پایدار ، امانتدار و پاسخگو، که از طریق ارتقای کیفیت زندگی و بهبود سطح معیشت و سلامت بیمه شدگان و خانواده آنان در جهت اعتلای کرامت انسانی و کمک به تحقق عدالت اجتماعی گام بر می دارد. رویکرد سازمان در نیل به اهداف خود، بر پایه بهبود تعاملات با شرکای اجتماعی و مشارکت سه جانبه بیمه شدگان، کارفرمایان و دولت استوار است. منابع مالی این سازمان عمدتا از محل حق بیمه های دریافتی و بدون اتکا به منابع دولتی تامین می شود.از همین رو، دارائی ها وسرمایه های آن متعلق به اقشار تحت پوشش در نسل های متوالی بوده و قابل ادغام با هیچ یک از سازمان ها و موسسات دولتی یا غیر دولتی نمی باشد .
۲-۱۲) خدمات و حمایت های سازمان تامین اجتماعی
خدمات و حمایت های سازمان تامین اجتماعی در دو بخش اصلی بیمه ای و درمانی و با پشتیبانی فعالیت های اقتصادی استوار است. شبکه بیمه ای سازمان تامین اجتماعی بیش از ۱۸ مورد خدمات و حمایت های کوتاه مدت و بلند مدت به بیمه شدگان اعم از شاغل و بازنشسته را از طریق ۴۵۳ شعبه بیمه ای در سراسر کشور ارائه می نماید. در عرصه درمان، سازمان تامین اجتماعی با ۴۴۰۰۰ پزشک و مرکز درمانی طرف قرارداد ، اولین و بزرگترین خریدار درمان و با بهره گیری از ۳۴۵ واحد درمانی اختصاصی اعم از بیمارستان و درمانگاه ملکی و فراهم کردن زمینه اشتغال بیش از ۳۰۰۰۰ نیروی انسانی دومین تولید کننده درمان در کشور می باشد . در راستای حفظ و ارتقای سلامتی بیمه‌شدگان و مستمری بگیران تحت پوشش در سال گذشته با صرف حدود ‪۱۸هزار میلیارد ریال پاسخگوی ‪۲۴۶میلیون بار مراجعه سرپایی و دو میلیون و ‪۶۲۵هزار بار مراجعه بستری برای جمعیت بیمه شدگان تحت پوشش خود بوده و خدمات مورد نیاز آنان را از طریق ‪۳۳۸مرکز درمانی مستقیم و ‪۴۷هزار مرکز درمانی طرف قرارداد تامین کرده است. نامناسب بودن نحوه تجویز دارو و خدمات پاراکلینیکی به عنوان یکی دیگر از مسائل چالش برانگیز سازمان‌است . ‪۳۰درصد از منایع سازمان تامین اجتماعی در بخش دارویی آن صرف می‌شود که این آمارها دو برابر استانداردهای جهانی است. فعالیت های اقتصادی سازمان تامین اجتماعی در جهت صیانت و ارتقای ارزش ذخایر صندوق بیمه ای به عنوان ضامن پایداری و توانمندی سازمان در اجرای تعهدات، از طریق ۱۲۷ شرکت تحت پوشش فعال در قالب های تولیدی و خدماتی عملی می گردد . تامین اجتماعی شامل موسساتی برای اندوختن ثروت نیست. بلکه یک سری مکانیزمهایی برای توزیع مجدد درآمد از انسان سالم به بیمار، از افراد شاغل به بازنشسته و غیره است.
۲-۱۲-۱) تعهدات و خدمات حمایتی
اهم تعهدات و حمایت های بیمه ای سازمان تامین اجتماعی به قرار زیر است :

• حوادث و بیماریها

• غرامت دستمزد (شامل: غرامت دستمزد ایام بارداری، غرامت دستمزد ایام بیماری) از کارافتادگی (شامل: از کارافتادگی جزیی ناشی ازکار، ازکارافتادگی کلی ناشی از کار، غرامت نقص عضو مقطوع)

• بازنشستگی (مستمری بازنشستگی)

• فوت (شامل مستمری بازماندگان و کمک هزینه کفن و دفن)

• مقرری بیمه بیکاری سازمان تامین اجتماعی خدمات ذیل را نیز فراتر از تعهدات قانونی خود به منظور تامین بیشتر بیمه شدگان و خانواده های آنها ارائه می کند :

• کمک هزینه ازدواج

- کمک هزینه زنان سرپرست خانوار متکفل فرزند
- حق عائله مندی، حق اولاد، حق مسکن و بن مستمری بگیران
- ارائه تسهیلات مالی به بیمه شدگان شامل وام ضروری، وام احداث مسکن، وام خرید مسکن .
۲-۱۲-۲) خدمات درمانی
یکی ازمهمترین تعهدات قانونی سازمان تامین اجتماعی در قبال بیمه شدگان اصلی وتبعی، حمایت در برابر حوادث و بیماریها و حفظ سلامت آنها از طریق ارائه خدمات بهداشتی – درمانی مورد نیاز در ۲ بخش درمان مستقیم و غیرمستقیم می باشد. شیوه های ارائه خدمات درمانی به بیمه شدگان ارائه خدمات درمانی از جمله حمایتهایی است که به لحاظ ارتباط با سلامت بیمه شدگان و خانواده آنان و استمرار آن در طول مدت بیمه بودن هر فرد، از اهمیت بسیاری هم برای بیمه شدگان و هم برای سازمان تأمین اجتماعی برخوردار است. تعهدات درمانی سازمان تأمین اجتماعی در قبال بیمه شدگان، شامل موارد زیر است: ارائه تمامی خدمات کلینیکی، پاراکلینیکی و بیمارستانی ارائه خدمات توانبخشی برای بیمه شدگان آسیب دیده تحویل وسایل کمک پزشکی برای اعاده سلامت، جبران نقص جسمانی و یا تقویت حواس بیمه شده خدمات درمانی سازمان تأمین اجتماعی از طریق دفترچه های خدمات درمانی به بیمه شدگان تحت پوشش این سازمان و افراد تحت تکفل آنان ارائه می شود. بیمه شده و افراد خانواده وی، با این دفترچه ها می توانند به مراکز درمانی و بیمارستانی اختصاصی سازمان تامین اجتماعی و به طور رایگان از خدمات درمانی استفاده کنند. مرکز درمانی و بیمارستانی دولتی و یا به مراکز درمانی و بیمارستانی خصوصی طرف قرارداد و غیرطرف قرارداد این سازمان مراجعه کنند.

• درمان مستقیم - درمان غیرمستقیم

۴۶۰/۰-
(۶۴۸/۰)

۲۶۷/۱
(۲۹۷/۰)

۵۱۸/۲
(۰۱۸/۰)

۲۵۹/۰
(۰۷۷/۰)

با توجه به نتایج جدول­های (۴-۲-۱۲) و (۴-۲-۱۳) می­توان گفت که نتایج آزمون علیت گرنجر حاکی از وجود رابطه علیت بلندمدت یک­ طرفه از مخارج عمرانی دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی در سطح معناداری ۵% است. وجود رابطه علیت بلندمدت از مخارج جاری دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی تنها در سطح معناداری ۱۰% قابل تأیید است. همچنین وجود رابطه علیت کوتاه­مدت یک طرفه از مخارج عمرانی دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی در سطح معناداری ۱۰% قابل رد نمی ­باشد.

جمع­بندی
در این فصل نتایج تخمین مدل­ها بر اساس روابط اقتصادسنجی که در فصل سوم ارائه گردید، آورده شد.
بر اساس آزمون­های ریشه واحد دیکی­-فولر تعمیم یافته (ADF) و فیلیپس-­پرون (PP) به طور کلی متغیرها از درجه­ های جمعی صفر و یک هستند.
با توجه به اینکه هیچکدام از متغیرها جمعی از درجه دو نمی­باشند و درجه جمعی آنها یکسان نمی ­باشد، از روش آزمون کرانه­ها برای بررسی وجود رابطه همجمعی در مدل­های تحقیق استفاده گردید.

به طور کلی می­توان گفت که نتایج تخمین­های بلندمدت حاکی از تأثیر معنادار مثبت، اندک و تقریباً مشابه مخارج جاری و مخارج عمرانی دولت بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور است.
نتایج تخمین­ مدل­های تصحیح خطا حاکی از عدم تأثیر مخارج جاری و مخارج عمرانی دولت بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در کوتاه­­مدت است.
آزمون­های تشخیصی حاکی از آن هستند که ناهمسانی واریانس در بین اجزاء اخلال مدل­های ARDL وجود ندارد. همچنین نتایج این آزمون­ها حاکی از عدم وجود خودهمبستگی سریالی در بین اجزاء اخلال است. نمودار CUSUM نیز حاکی از عدم وجود شکست ساختاری در سطح معناداری ۵% و ثبات ضرایب مدل­های ARDL است.
نتایج آزمون علیت گرنجر حاکی از وجود رابطه علیت بلندمدت یک­ طرفه از مخارج عمرانی دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی در سطح معناداری ۵% است.
فصل پنجم
بحث، نتیجه ­گیری و پیشنهادات

بحث و نتیجه ­گیری
چگونگی اثرگذاری مخارج عمومی دولت بر رشد بخش کشاورزی به خوبی در ادبیات اقتصادی مشخص گردیده است. اندرسون و همکاران (۲۰۰۶) استدلال کرده ­اند که به صورت کلی سرمایه ­گذاری بخش عمومی و سرمایه ­گذاری بخش خصوصی فاکتورهای مکملی در پروسه تولید هستند. بنابراین افزایش در موجودی سرمایه بخش عمومی بهره­وری تمامی عوامل در تولید را افزایش خواهد داد. از سوی دیگر مطابق مطالعات تجربی امکان بیرون رانی سرمایه ­گذاری بخش خصوصی توسط بخش دولتی و از این رو تأثیر متضاد بر رشد بهره­وری نیز وجود دارد. این مسئله از مزیت نسبی بخش عمومی نسبت به بخش خصوصی در کشورهای در حال توسعه که شرکت­های بخش دولتی مستقیماً با بخش خصوصی در رقابت هستند ناشی می­ شود. در چنین شرایطی ارتباط میان مخارج بخش عمومی و بهره­وری ضعیف خواهد بود. با توجه به شواهد و مطالعات اقتصادی به نظر می­رسد که مانند آنچه که در کشورهای توسعه یافته دیده می­ شود بخش دولتی و بخش خصوصی در ایران مکمل همدیگر نیستند. از طرف دیگر وضعیت ما با آن دسته از کشورهای در حال توسعه که مخارج دولت از مالیات­های بخش خصوصی تأمین می­گردد تفاوت دارد، زیرا مخارج بخش دولتی تا حدود زیادی از محل درآمدهای نفتی تأمین می­گردد. با توجه به شرایط مذکور چگونگی تأثیرگذاری مخارج دولتی بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی نامشخص به نظر می­رسد. همچنین به منظور مطالعه دقیق­تر این ارتباط لازم است مخارج عمرانی و مصرفی بخش دولتی تفکیک گردد. از این رو در این تحقیق با بکارگیری آزمون کرانه­ها و آزمون علیت گرنجر به بررسی تأثیر مخارج جاری و عمرانی دولت بر بهره­وری کل عوامل تولید در بخش کشاورزی کشور با بهره گرفتن از داده ­های سالانه ایران طی دوره ۱۳۸۷-۱۳۵۲ پرداخته شده است.
در فصل اول کلیات تحقیق، در فصل دوم ادبیات تحقیق و در فصل سوم روش تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. در فصل چهارم نتایج تخمین مدل­ها بر اساس روابط اقتصادسنجی ارائه شده در فصل سوم آورده شد. بر اساس نتایج آزمون­های ریشه واحد دیکی­-فولر تعمیم یافته (ADF) و فیلیپس-­پرون (PP) متغیرهای لگاریتم بهره­وری بخش کشاورزی، لگاریتم مخارج جاری و لگاریتم مخارج عمرانی جمعی از درجه یک می­باشند. اما متغیرهای لگاریتم ضریب مکانیزاسیون و لگاریتم صادرات بخش کشاورزی در مواردی جمعی از درجه صفر و در مواردی جمعی از درجه یک می­باشند. با توجه به اینکه هیچکدام از متغیرها جمعی از درجه دو نمی­باشند و درجه جمعی آنها یکسان نمی ­باشد، از روش آزمون کرانه­ها برای بررسی وجود رابطه همجمعی در مدل­های تحقیق استفاده گردید. نتایج مذکور برای آماره F با مقادیر بحرانی نارایان (۲۰۰۵) و برای آماره t با مقادیر بحرانی پسران و همکاران (۲۰۰۱) مقایسه گردید. نتایج آزمون کرانه­ها مؤید رابطه همجمعی در هر دو مدل تحقیق می­باشد.
سپس به تخمین ضرایب بلندمدت با بهره گرفتن از روش ARDL پرداختیم. مطابق نتایج تخمین­های مذکور تأثیر بلندمدت متغیرهای مستقل در سطح معناداری یک درصد بر لگاریتم بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور معنادار است. با توجه به نتایج ارائه شده در جداول مذکور می­توان گفت که با افزایش ضریب مکانیزاسیون در بخش کشاورزی به اندازه یک درصد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در بلندمدت به طور متوسط ۳۶۸/۰ درصد افزایش می­یابد و با افزایش صادرات محصولات بخش کشاورزی به اندازه یک درصد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور به طور متوسط و در بلندمدت حدود ۱۱۰/۰ درصد افزایش می­یابد. همچنین مطابق نتایج تخمین­های مذکور در بلندمدت با افزایش مخارج جاری دولت به اندازه یک درصد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور به طور متوسط ۰۱۷/۰ درصد افزایش می­یابد و با افزایش مخارج عمرانی دولت به اندازه یک درصد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در بلندمدت به طور متوسط ۰۱۶/۰ درصد افزایش می­یابد. به طور کلی می­توان گفت که نتایج تخمین­های بلندمدت حاکی از تأثیر معنادار مثبت، اندک و تقریباً مشابه مخارج جاری و مخارج عمرانی دولت بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور است.
در گام بعد نتایج تخمین مدل تصحیح خطا برای مدل­های تحقیق ارائه شد. مطابق نتایج مذکور در کوتاه­مدت تنها تأثیر صادرات بخش کشاورزی بر بهره­وری کل عوامل تولید این بخش قابل رد نمی ­باشد. ضریب جمله تصحیح خطا در هر دو مدل تقریباً برابر ۸۹۲/۰- تخمین زده شده است، که کاملاً معنادار و مطابق انتظار می­باشد. به عبارت دیگر فاصله رشد بالفعل و بالقوه در مدل رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در مدت کمتر از یک سال تصحیح می­ شود. نتایج تخمین­ مدل­های تصحیح خطا حاکی از عدم تأثیر مخارج جاری و مخارج عمرانی دولت بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در کوتاه­­مدت است.
آزمون­های تشخیصی حاکی از آن هستند که ناهمسانی واریانس در بین اجزاء اخلال مدل­های ARDL وجود ندارد. همچنین نتایج این آزمون­ها حاکی از عدم وجود خودهمبستگی سریالی در بین اجزاء اخلال است. نمودار CUSUM نیز حاکی از عدم وجود شکست ساختاری در سطح معناداری ۵% و ثبات ضرایب مدل­های ARDL است.
در گام بعد به منظور بررسی رابطه علیت میان مخارج جاری و عمرانی دولت و بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی نتایج آزمون علیت گرنجر ارائه گردید. نتایج آزمون علیت گرنجر حاکی از وجود رابطه علیت بلندمدت یک­ طرفه از مخارج عمرانی دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی در سطح معناداری ۵% است. وجود رابطه علیت بلندمدت از مخارج جاری دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی تنها در سطح معناداری ۱۰% قابل تأیید می­باشد. همچنین وجود رابطه علیت کوتاه­مدت یک طرفه از مخارج عمرانی دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی در سطح معناداری ۱۰% قابل رد نمی ­باشد.
با توجه به یافته­های فوق نتایج آزمون فرضیه ­های تحقیق به صورت زیر است:
فرضیه اصلی اول مبنی بر اینکه”مخارج جاری دولت تأثیر مثبت و معناداری بر رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی ایران دارد،” را نمی­ توان رد نمود.
مطابق نتایج جدول (۴-۲-۶) تأثیر مخارج جاری دولت در سطح معناداری یک درصد بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در بلندمدت قابل رد نمی ­باشد، از این رو:
فرضیه ۱-۱ مبنی بر اینکه “مخارج جاری دولت در بلندمدت دارای تأثیر معناداری بر رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی ایران است،” قابل رد نمی ­باشد.
مطابق نتایج جدول (۴-۲-۸) تأثیر مخارج جاری دولت بر بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی کشور در کوتاه­مدت رد می­ شود، از این رو:
فرضیه ۱-۲ مبنی بر اینکه “مخارج جاری دولت در کوتاه­مدت دارای تأثیر معناداری بر رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی ایران است،” رد می­ شود.
با توجه به نتایج جدول­ (۴-۲-۱۲) وجود رابطه علیت بلندمدت از مخارج جاری دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی تنها در سطح معناداری ۱۰% قابل رد نمی ­باشد. همچنین وجود رابطه علیت کوتاه­مدت از مخارج جاری دولت به رشد بهره­وری کل عوامل تولید بخش کشاورزی رد می­گردد، از این رو:

برای گردآوری اطلاعات ، از روش کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک بصورت زیر استفاده می شود :

1. 1. جهت جمع آوری در زمینه ادبیات و پیشینه تحقیق، با مراجعه به منابع مختلف مانند کتب متعدد، پایان نامه های موجود در کتابخانه ها و مقالات مندرج و قابل دستیابی درمجلات علمی استفاده شده است.

1. 1. برای جمع آوری داده های تحقیق از آرشیو اطلاعات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران شامل اسناد صورت های مالی ترازنامه می شود.

      1. 1. قلمرو تحقیق

       

       

۱-۱۰-۱- قلمرو موضوعی:
این تحقیق به طور کلی مربوط به حوزه تحقیقات مالی و به صورت تخصصی در حوزه بازار پولی بوده برای واکاوی این مهم ، اطلاعات ریسک و بازده بانکهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با نوسانات قیمت سهام بررسی خواهد شد .
۱-۱۰-۲- قلمرو مکانی/ سازمانی:
دراین تحقیق ، با توجه به امکان دسترسی به اطلاعات و همچنین قابلیت اتکای بیشتر به اطلاعات بورس اوراق بهادار تهران به عنوان چارچوب مکانی تحقیق در نظرگرفته شده است
۱-۱۰-۳- قلمرو زمانی:
قلمرو زمانی دوره ۵ ساله از سال ۱۳۸۶ تا پایان سال ۱۳۹۰ در نظر گرفته شده است.
مبانی نظری و پیشینه تحقیق
۲-۱- مقدمه
در حالی که ریسک ، همواره بخش جدایی ناپذیر فعالیت های مالی بوده است ، اما در دهه ۱۹۹۰ بود که مدیریت ریسک به یکی از وظایف اصلی بانک ها و سایر نهادهای مالی تبدیل شد . یکی از مهم ترین دلایل اهمیت یافتن آن ، زیان های بزرگی بود که برخی شرکت های بزرگ جهانی طی دهه ۱۹۹۰ متحمل شدند . این زیان ها به مثابه شوکی برای نهادهای مالی بود و باعث گردید که آنها تأکید و توجه بیشتری بر مدیریت ریسک و کنترل ها داشته باشند ( برگر ۱۹۹۵) .
افزایش زیان ها به افزایش مقررات منجر شد و بانک ها و سایر نهادهای مالی اکنون مجبور به تبعیت از مقررات بانکداری بودند که توسط کمیته بال پشتیبانی می شد . آنها باید کنترل های داخلی را افزایش می دادند ، افشاء و شفافیت اطلاعات مالی را بهبود می بخشیدند و اطمینان حاصل می کردند که نظارت موثر و کافی وجود دارد تا زمینه حفظ سلامت عملیات بانکی و بازارهای مالی فراهم گردد . این امر در وهله اول مستلزم شناسایی و کمّی سازی ریسک های مختلف و سپس استقرار و اجرای مدیریت موثر ریسک بود . در سالیان اخیر ، بحث ریسک و مدیریت آن در تعابیر مالی و بانکی همواره مورد توجه قرار گرفته است ، لذا در نظام بانکداری ، تعیین کفایت سرمایه براساس میزان سرمایه گذاری های ریسکی بانکها در پرتفوی اعتبارات و سرمایه گذاری ها ، خود به عنو ان یکی از مهمترین وظایف مدیران و سرپرستان بانکها محسوب می شود .
۲-۲- تعریف ریسک و انواع آن
ریسک یا خطر به ‌صورت احتمال محقق نشدن پیش بینی های آینده تعریف می شود . به عبارت دیگر بنا به تعریف دایسیک کیم^[۱] ریسک به معنی امکان وقوع یک خسارت و زیان اعم از مالی یا غیرمالی در نتیجه انجام یک فعالیت است . در واقع ، طبق این تعریف ، هر عاملی که موجب محقق نشدن پیش بینی‌های آینده گردد تحت عنوان عامل ریسک درنظرگرفته می شود . احتمال محقق نشدن پیش بینی مالی ، ریسک مالی را افزایش می‌دهد و هر عاملی که باعث ایجاد این عدم قاطعیت در پیش بینی ها شود در واقع عامل ریسک مالی است ( نادر مظلومی ، ۱۳۸۹ ) .
ریسک در هر حیطه ‌ای قابلیت مطرح شدن دارد که یکی از مهمترین آنها ، بانک‌ها هستند . زیرا بانک ها از یک سو سرمایه‌های مردم را که در قبال آن مسئولیت دارند جمع آوری کرده و از سوی دیگر با بهره گرفتن از این سرمایه ها اقدام به انجام عملیات بانکی و فعالیت‌های اقتصادی می نمایند . با توجه به تغییرات مداوم در عوامل محیطی و سیستم های اقتصادی هر روز ریسک های متفاوتی بر ساختار مالی بانک ها اثر می گذارند. برای مطالعه ریسک دربانک‌ها ، باید تمامی انواع ریسک ها را به صورت یک مجموعه ، مورد بررسی قرار داد . زیرا تغییرات عوامل در محیط پیچیده‌ای روی می‌دهند که ارزیابی و تحلیل آنها کار چندان ساده ای نیست . از طرفی ما در جهانی مملو از انواع ریسک زندگی می کنیم و برای ایجاد جوی قابل اعتمادتر، باید ریسک ها را در مرحله اول بشناسیم و سپس آن را به روشی نظام‌مند مدیریت کنیم. بنا به نظر شون^[۲] ماهیت فعالیت بانک‌ها به گونه ای است که اگر چه‌ ، ظاهراً علامتی از بحران و یا ورشکستگی از خود نشان نمی‌دهند ، ولی می توانند بحران‌های پنهان را به حالت‌های گوناگون با خود حمل نمایند و این بحران‌ها ، مسئولین نهادهای نظارتی و اجرایی سیستم های مالی را بر آن داشت تا مدیریت ریسک نهادهای مالی و بخصوص بانک‌ها را با جدیت بیشتر و به صورت کارشناسی شده مورد توجه قرار دهند . این نگرانی تا حدی اهمیت پیدا کرده است که بانک تسویه حساب بین الملل (BSI) و کمیته بال دستورالعمل‌های خاصی را برای اعمال مدیریت ریسک در بانک‌ها تهیه کرده‌اند . طبق تعاریف ICICI در سال ۲۰۰۷ ، مدیریت ریسک یکی از مهمترین ارکان سیستم های مالی و بانکی می باشد . بخش مدیریت ریسک در هر سازمان ،‌ ارائه بهترین عملکرد و بهینه سازی استفاده از سرمایه و به حداکثر رساندن ارزش دارایی های سهامداران را بعنوان هدف اصلی خود مطرح می‌کند و با بهره گرفتن از تدابیر مناسب و راه کارهای به موقع ، ریسک های اساسی ، یعنی ریسک اعتباری ، ریسک بازار و ریسک عملیاتی را پوشش می‌دهد .
۲-۲-۱- مدیریت ریسک اعتباری
ریسک اعتباری احتمال عدم برگشت اصل و فرع تسهیلات اعطا شده و نیز احتمال زیان ناشی از مبادلات از لحاظ نوع کیفیت کالا، موارد مبادله، اطمینان و اعتبار طرفین مبادله می باشد . ریسک اعتباری از این مساله ریشه می گیرد که طرف قرارداد ممکن است نتواند یا نخواهد تعهدات قرارداد را انجام دهد . تاثیر این ریسک با هزینه جایگزینی وجه نقد ناشی از نکول طرف قرارداد سنجیده می شود . (فلاح شمس ، ۱۳۸۷)
در حال حاضر روش‌های نوینی مثل هجینگ^[۳] و صکوک در بانکداری اسلامی معرفی و عرضه شده اند که قابلیت هدایت و کنترل ریسک اعتباری را دارند . در روابط بین بانکی و نیز برای ارائه تسهیلات به برخی از شرکت ‌ها و موسسات ، استفاده از نظرات موسسات رتبه‌بندی اعتباری در ارزیابی اعتباری یک موسسه اعتباری می‌تواند در پوشش دادن ریسک‌های اعتباری بانک‌ها را یاری دهد . امروزه حدود ۱۴۰ موسسه رتبه‌بندی اعتباری در دنیا صلاحیت اعتباری شرکت‌ها و موسسات مالی ، اوراق قرضه کشورها ، اوراق بهادار با پشتوانه دارایی ، اوراق تجاری و سهام را انجام می‌دهند . اصلی‌ترین موسسات حرفه‌ای ارزیابی اعتباری در حال حاضر شامل سه موسسه به نام‌های Standard & Poor ، Moody و Fitch هستند . رتبه بندی اعتباری یکی از روش‌های ارزیابی احتمال پرداخت به موقع تعهدات مالی یک موسسه مالی است .
در حال حاضر ، عدم وجود سیستم رتبه بندی اعتباری خارجی در ایران ، عاملی است که بانکها و موسسات مالی را به سمت رتبه بندی داخلی سوق داده است. از سال ۲۰۰۱ کمیته بال به بانکها توصیه کرده که سیستم رتبه بندی داخلی را اجرا کنند . همچنین به بانکها توصیه شده که برای پوشش کامل ریسک از چند مدل مختلف رتبه بندی استفاده کنند و علاوه بر احتمال عدم بازپرداخت ، سایر مشکلات احتمالی نظیر دیرکرد یا پرداخت کمتر از میزان تعهد شده را نیز به عنوان منبع ریسک در مدلهای مختلف وارد کنند . لذا بانک ها تمایل دارند که به جای احتمال ورشکستگی ، احتمال نکول را تخمین بزنند که ورشکستگی نیز خود یکی از عوامل نکول است . با عنایت به اهمیت رتبه بندی اعتباری ، چهار معیار اعطای تسهیلات مربوط به رتبه بندی اشخاص که باید مدنظر قرار گیرد به شرح زیر است: (van roy , Patrick – ۲۰۰۳)
 

• • قابلیت اعتماد و اطمینان : برای اشخاص حقیقی شامل حسن شهرت و شان اجتماعی ، روش پرداخت و چگونگی ایفای تعهدات و برای اشخاص حقوقی شامل عوامل عملکردی شرکت ( تعهدات، برنامه های اثربخش و … ) عوامل شخصیتی شرکت مانند سن و تحصیلات مدیر عامل، تعداد سهامداران و … است.

• • قابلیت و صلاحیت فنی : برای اشخاص حقیقی شامل مجوز کسب یا پروانه صنفی ، تجربه ، امکانات فنی و توان مدیریتی و برای اشخاص حقوقی شامل بررسی قوانین حاکم بر فروش ، پیش بینی فروش ، نوع فن آوری و ماشین آلات بکارگرفته شده و … است.

• • ظرفیت مالی و کشش اعتباری : برای اشخاص حقیقی شامل سرمایه ، داراییها، بدهی ها و وضعیت عمومی کسب و کار و برای اشخاص حقوقی شامل نسبت های اهرمی، تسهیلات بانکی، دارایی های ثابت ، سودآوری ، نقدینگی ، بهای تمام شده و سایر نسبتهای مالی است.

• • وثیقه : برای اشخاص حقیقی و حقوقی نیز شامل وجوه نقد، سهام، اوراق مشارکت و…است.

پس از اخذ اطلاعات مذکور از مشتریان و استفاده از آنها در سیستم رتبه بندی ، امتیاز ، رتبه و میزان ریسک (احتمال نکول) مشتری بدست آمده و در تصمیم گیری پرداخت تسهیلات و کاهش ریسک اعتباری موثر واقع خواهد شد (ولی ا… سیف ۱۳۸۴) .
با توجه به این که سیستم رتبه بندی فعلی بیشتر بانکها ، به صورت سنتی است و از کارایی چندانی برخوردار نیست ، بنابراین تا رفع نقص موجود ، بانکها می توانند علاوه بر بررسی معیارهای یاد شده برای شناخت مشتریان ، با اتخاذ تدابیری به شرح زیر نسبت به مدیریت ریسک اعتباری اقدام کنند :

• • بررسی شاخص های تعیین ریسک اعتباری که شامل نسبتهای مطالبات سررسید گذشته ، معوق و مشکوک الوصول به تسهیلات اعطایی، مطالبات سررسید گذشته و معوق و مشکوک الوصول به داراییها و … است .

• • اجرای دقیق الزامات کمیته بال

• • اعطای تسهیلات بر اساس بهره وری و مزیت های اقتصادی منطقه .

• • اخذ وثایق با درجه نقدشوندگی بالا، به ویژه برای مشتریان پرریسک.

• • عدم قبول صورتهای مالی تائید نشده .

• • آموزش پرسنل اعتباری

• • دقت در شناسایی بیشتر مشتری از طریق بررسی وضعیت اعتباری مشتری

• • شناسایی و جذب مشتریان کم ریسک (خوش حساب) سایر بانک های منطقه .

• • انتخاب استراتژی کسب سود کمتر با پذیرش ریسک کمتر به منظور تغییر در ترکیب مشتریان بانک

• • تغییر ترکیب تسهیلات از تسهیلات با حجم زیاد و تعدادکم به تسهیلات با حجم کم و تعداد زیاد .

• • ایجاد واحد مستقل مدیریت ریسک برای مدیریت بهینه و صحیح بانکها .

۲-۲-۲- مدیریت ریسک نقدینگی
ریسک نقدینگی عبارت از ریسک ناشی از فقدان نقدینگی لازم به منظور پوشش تعهدات کوتاه مدت و خروجی‌های غیرمنتظره وجوه در بانک است . بنا به نظر پهلوان زاده ( ۱۳۸۷) ، علل پیدایش ریسک نقدینگی در بانک‌ها عبارتند از :