تحقیقات غیر همخوان
اسچارزر و لوزینسکا^[۱۶۰] (۲۰۰۵) در پژوهش خود در خصوص بررسی خطرپذیری و خودسودمندی با میزان سلامتی نوجوانان دختر و پسر در برزیل دریافتند که خطرپذیری و خودسودمندی همیشه ۷/۸ درصد تغییر در رشد فردی افراد را پیش بینی می کند و افرادی که مبتلا به HIV هستند در مقایسه با نوجوانان سالم از خودسودمندی کمتری برخوردارند و کمتر خطر می کنند و نوجوانانی که از نظر جسمی سالم هستند از احساس خودسودمندی بالاتری برخوردارند و میزان خطرپذیری آن ها نیز بالاتر است. در حقیقت هرچه میزان خودسودمندی در نوجوانان بیشتر باشد خطرپذیری آنان نیز بیشتر می شود و برعکس؛ و این شاید به این دلیل باشد که نوجوانانی که احساس خوبی نسبت به توانایی های خود دارند و آن ها را باور دارند، اعتمادبنفس بیشتری در انجام رفتارهای خطرناک دارند و در اینصورت احساس می کنند که به نتیجۀ مطلوب دست می یابند.
لیولاین و همکاران^[۱۶۱] (۲۰۰۸) در پژوهشی که در خصوص خطرپذیری و خودسودمندی بر روی ۱۶۳ نفر از صخره نوردان مرد (۶۲-۱۶ ساله) در انگلیس انجام دادند، دریافتند که صعود، خطرات اضافی و انتخاب مسیر سخت تر زمانی انجام می شود که افراد در مورد توانایی های خود اعتمادبنفس داشته باشند، آن ها همچنین به همبستگی مثبتی بین خودسودمندی و خطرپذیری اشاره داشتند؛ یعنی هر چه خودسودمندی صخره نوردان بیشتر باشد خطرپذیری آن ها نیز بیشتر خواهد بود. این شاید به این دلیل باشد که صخره نوردانی که احساس خوبی نسبت به توانایی های خود دارند و خود را باور دارند، برعکس ورزشکاران شناگر، خطرپذیری بالایی دارند.
حدود

1. 1. این تحقیق در محدودۀ زمانی ۱۳۹۱- ۱۳۸۹ انجام پذیرفته است.

1. 1. این تحقیق در بین ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات انتخابی تیم ملی شنا زنان در ردۀ سنی بزرگسالان در تهران اجرا شده است.

1. 1. اکثر افراد دارای سن ۱۷ تا ۲۰ سال ( ۸۳/۶۵ درصد) بودند.

محدودیت

1. 1. عدم کنترل ویژگی های شخصیتی که به طور باالقوه بر احساس خودسودمندی و خطرپذیری شرکت کنندگان تأثیر دارد.

1. 1. شرایط روحی و روانی ورزشکاران در حین پاسخگویی به سؤالات ممکن است روی تحقیق تأثیر بگذارد.

1. 1. به علت نوشتن نام افراد در پرسشنامه ممکن است پاره ای از ملاحظات شخصی در پاسخگویی ورزشکاران به سؤالات تأثیر گذاشته باشد.

نتیجه گیری
بین میزان احساس خودسودمندی و خطرپذیری در شرکت کنندگان ارتباط معنی داری وجود دارد و متغیر خودسودمندی دارای قدرت قابل تأثیر بر میزان خطرپذیری در شرکت کنندگان است و این تأثیر قابل پیش بینی است.
پیشنهادات برخاسته از یافته
پیشنهاد می شود که دست اندرکاران فدراسیون شنا و مربیان از طریق آموزش و برگزاری کارگاه های مختلف در زمینۀ روانشناسی، میزان خودسودمندی را در ورزشکاران بالا ببرند تا از این طریق بتوانند میزان رفتارهای مخاطره آمیز را در آن ها کاهش دهند و از آسیب های روانی و جسمی در ورزشکاران جلوگیری کنند، چراکه آگاه ساختن ورزشکاران از میزان توانمندی هایشان و قضاوت صحیح در مورد آن ها به رشد روانی و پیشرفت ورزشکاران در میادین ورزشی کمک خواهد کرد.
پیشنهادات برای مطالعات آتی

پیشنهاد می شود که در زمینه ارتباط میان خطرپذیری و خودسودمندی، تحقیقاتی بر روی رده های سنی دیگر آقایان و بانوان شناگر صورت گیرد.
یافته (مربوط به فرضیه صفر دوم)
بین میزان احساس خودسودمندی و عملکرد شرکت کنندگان ارتباط معنی داری وجود دارد.
یافته ها در خصوص فرضیه دوم که به وجود ارتباط معنی داری بین میزان احساس خودسودمندی و عملکرد در شرکت کنندگان اشاره دارد، نشان داد که در عملکرد شرکت کنندگان دارای مقام اول، دوم و سوم با شرکت کنندگان بدون مقام تفاوتشان از نظر آماری در سطح آلفای ۵ صدم معنادار است، در متغیر خود سودمندی نیز بین شرکت کنندگان مقام اول و سوم با شرکت کنندگان بدون مقام رابطه معنادار آماری مشاهده شد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان مقام اول دارای بالاترین عملکرد می باشند و سپس شرکت کنندگان دارای مقام دوم و سوم قرار دارند و شرکت کنندگان بدون مقام دارای کمترین عملکرد می باشند، نتایج همچنین نشان داد که درخودسودمندی شرکت کنندگان مقام اول دارای بالاترین عملکرد می باشند و سپس شرکت کنندگان دارای مقام دوم و سوم قرار دارند و شرکت کنندگان بدون مقام دارای کمترین خودسودمندی می باشند.
زیر بنای نظری
خودسودمندی در حقیقت به قضاوت انسان ها از ظرفیت ها و توانمندی هایشان در عمل تعبیر شده است و حاصل روند پیچیده ای از باورهای شخصی است (عبادیان، ۱۳۸۶؛ تجاری، قاسمی، دیوکان و آذربایجانی، ۱۳۸۹). به نظر بندورا