۱۰ W: عدم وجود چند بزرگراه شهری که حجم ترافیک عبوری را به شدت کاهش خواهد داد.
۱۱W: کمبود مشارکت شهروندان و فعالیتهای بخش خصوصی در طرحهای مربوط به توسعه شبکه حمل و نقل شهری.
۱۲W: قرارگیری نامناسب برخی از تقاطعهای همسطح و غیرهمسطح در سطح شهر و نیز عدم اجرای سیستمهای هوشمندSCAT در تمامی تقاطع علیرغم پتانسیل موجود.
۱۳W: کیفیت پایین، گنجایش کم نبود اتوبوسهای با ظرفیت بالا در برخی از مسیرهای با تراکم جمعیتی بالا، نداشتن تسهیلات رفاهی مناسب (سرمایش و گرمایشی مناسب و غیره)، استفاده از اتوبوسهای شهری با ظاهرهای متفاوت و نازیبا، مکانیابی ناصحیح ایستگاههای اتوبوس (نداشتن متوسط فاصله بین ایستگاههای اتوبوس).
۱۴ W: انجام فعالیتها به صورت بخشی، غیرهماهنگ و غیرموازی.
۱۵ W: کیفیت نامناسب سیما و فرم شهری و نیز وجود بافتهای قدیمی فشرده و متراکم شهر به لحاظ دسترسی در مرکز شهر و دیگر نقاط شهر، همچنین نامناسب بودن عرض و فضا.
فرصتهاO
۱O: دیدگاه مثبت مدیران و مسئولان نسبت به توسعه شبکه های حمل و نقل شهری و فراگیر بودن و دسترسی عمومی به امکانات حمل و نقل شهری.
۲ O: امکان تغییر الگوی سفر با تبدیل شدن ناوگان اتوبوس به کانون قدرتمند جذب سفر.
۳ O: تهیه و اجرای طرح تغییر میدان و تقاطع همطسح به تقاطع غیرهمطسح در نقاطی از شهر.
۴ O: امکان استفاده از بزرگراه شهری در بخش بافت قدیم و فرسوده (مرکز شهر).
۵O: رونق کاربری های اطراف ایستگاه های اتوبوس، پایانه ها و قطار سبک شهری (LRT) برای استفاده جمعی و تفریحی و غیره.
۶ O: تسهیل سفرهای درونشهری از مناطق پیرامونی به هسته مرکزی و ضرورت تغییر نوع فعالیت در این محدوده از مسکونی به خدماتی.
۷ O: امکان گسترش شبکه حمل و نقل شهری، جادهای و ریلی با راه اندازی سیستم حمل و نقل راهآهن و قطار سبک شهری (LRT).
۸ O: امکان خصوصیسازی با نظارت دقیق (بخش حمل و نقل عمومی و خصوصی).
۹ O: وجود پتانسیل بالا جهت اطلاعرسانی در پایانه ها و ایستگاههای درونشهری.
۱۰ O: ایجاد محورهای عرضی و تقویت شبکه عرضی معابر شهر باعث افزایش دسترسی و کاهش بار ترافیکی عبوری است.
استراتژی حداکثر-حداکثر MM استراتژی رقابتی/ تهاجمی SO
- تقدم حمل و نقل عمومی جهت سفرهای بلند شهری و منطقهای توسط شهروندان با ارتقاء کیفیت ناوگان حمل و نقل عمومی و طراحی و منظرسازی خطوط آن با تجهیز و افزایش تعداد اتوبوس و ایستگاههای اتوبوس (هسته مرکزی شهر به پیرامون) ، و افزایش سهم سوخت تاکسیها نسبت به خودروهای شخصی.
- گسترش ایستگاههای اتوبوس در مناطق جدید شهرداری (۸ و۷) به منظور افزایش حمل و نقل عمومی و کاهش ترددهای غیرضروری و همچنین کاهش اختلاط شدید عملکردی.
- احداث تقاطعهای غیرهمسطح، جایگزین میدان و فلکه به جای تقاطع مستقیم.
- تنظیم و توزیع فضایی کاربریها و سطوح خدمات عمومی در انطباق با شبکه ارتباطی.
- بهرهوری و توسعه، تحریک بازسازی و نوسازی جدید برای رونق کاربریها و ساخت مجموعههای چندعملکردی در حوزه های تجاری، فرهنگی، خدماتی و رفاهی در اراضی و فضاهای باز مجاور محورهای شهری، ایستگاههای جدید اتوبوس و پایانه ها، همچنین استفاده از عبور پیونددهندهها.
- گسترش بزرگراههای موجود در منطقه جهت دسترسی بیشتر ساکنین به کاربری های فرامنطقهای با عملکرد بالا با توجه به دسترسی معابر این منطقه به خیابانهای اصلی شهر.
- بهره برداری از فضای مناسب جهت توسعه در بخشهای مختلف با گسترش شبکه حمل و نقل شهری، جادهای و ریلی و امکان اتصال به شبکه ملی- فراملی.
- ارائه خدمات و سرویسدهی به شهروندان به صورت ۲۴ ساعته (شبانه روزی).
- انجام تبلیغات جهت ارتقای فرهنگی شهروندان و پوشش کامل توسط سیستم های اطلاعرسانی در ایستگاهها و پایانه ها.
- بازسازی و تقویت کاربری های مجاور محورها به علت تعریض موجود و آتی آن.
- ارتقاء کیفیت کالبدی و محیطی با تعریض محورها.
- اصلاحات هندسی.
- توسعه ناوگان کانتینری در جهت افزایش و توسعه ترانزیت کالا با استفاده بهینه از ظرفیتها و قابلیت‌های موجود (وجود محورهای ارتباطی خارجی).
- کاهش موانع گمرکی و غیرتعرفهای (تعرفهها، سهمیهها، مجوزها و ممنوعیت وارداتی و صادراتی) و یکسانسازی قوانین گمرکی و بازرگانی با اصلاح قوانین و مقررات تجاری، و انطباق آن با مقررات تجاری با استانداردهای حمل و نقل جهانی.
استراتژی حداکثر- حداقل Mm
استراتژی تنوعبخشی WO
- استفاده از محدودیت ترافیکی جهت کاهش تراکم وسایل نقلیه.
- ایجاد بسترسازی مناسب جهت نوسازی ناوگان فرسوده.
- تبدیل شدن اتوبوس به کانون قوی جذب سفر با توجه به شبکه تقریباً منظم عبور و مرور و ارتقاء فرهنگ ساکنین جهت استفاده از وسایل نقلیه عمومی در راستای تسهیل عبور و مرور.
- ایجاد ساختار مدیریتی و زمانبندی جدید و مناسب بخصوص در ساعات پیک مسافر، بالا بردن میزان اطمینان از برنامه ریزی فاصله زمانی حرکت اتوبوسهای شهری در ساعتهای اوج ترافیک جهت رسیدن به مبدأ– مقصد ایستگاهها.
- افزایش مطلوبیت و کاهش زمان سفر از طریق راه اندازی سرویسهای سریعالسیر با توقف محدود.
- ایجاد مسیر اختصاصی برای عبور و خدمترسانی به موقع خودروهای امدادی.
- کفسازی مناسب شبکه ارتباطی با بهره گرفتن از مصالح مناسب و با دوام در آن و طراحینما و جدارههای شهری.
- توسعه مبلمان شهری هماهنگ با معیارهای طراحی شهری و اصلاح مصالح کفسازی در محورهای سوارهرو و پیادهرو.
- ارتقاء کیفی و کمی خیابانها به عنوان شیرازه اصلی.
- ساماندهی ارتباط محورهای مهم شهری در تلاقی با میدانها.
- برنامه ریزی برای ایجاد محور شهری اصلی.
- ایجاد شبکه های دسترسی سواره و پیاده با رعایت اصول سلسله مراتبی.
- ایجاد رقابت در سرویسدهی حمل و نقل با تنوع در ناوگان شهری با وجود ظرفیتها و قالبیتهای موجود.
