ریجمن و همکاران^[۸۷] (۲۰۰۷) به بررسی رابطه بین شاخص توده بدن با بروز و گسترش عارضه استئوآرتریت در زانو و لگن ۳۵۸۵ سالمند در رده سنی ۵۵ به بالا از طریق رادیوگرافی پرداختند که تعریف گسترش بیماری بصورت کاهش در فضای مفصلی در این دو بخش عنوان شد. نتایج نشان داد: (BMI>27) بزرگتر با پیشرفت استئوآرتریت زانو ارتباط نزدیکی داشته اما رابطه معناداری با استوآرتریت در استخوان لگن مشاهده نشد (بارتل، ۱۹۹۷).
دبورا و همکاران^[۸۸] (۲۰۰۷) تاثیر تمرینات ترکیبی به مدت ۱۲ هفته و سه جلسه در هفته را بر بهبود عملکرد جسمانی و کینماتیک مفاصل حین راه رفتن شامل زاویه مفاصل و دامنه حرکتی آن­ها که مرتبط با فاکتورهای سقوط در زنان سالمند ساکن در آسایشگاه می­باشد را مورد بررسی قرار داد که در نهایت یک بهبود فدرت در اندام تحتانی همراه با کاهش قابل توجه در زمان راه رفتن در مسیر مورد نظر مشاهده شد در رابطه با کینماتیک راه رفتن نیز در مرحله میانه نوسان زاویه ران، زانو و مچ پا به سمت فلکشن تغییر کرد، زاویه پلانتار فلکشن مچ پا در مرحله جدا شدن پنجه افزایش یافت. دیگر پارامترهای راه رفتن تغییر قابل توجهی نسبت به قبل از تمرین نداشتند (گریگ و همکاران، ۲۰۰۰).
کااو و همکاران^[۸۹] (۲۰۰۷) اثر یک برنامه تمرینی ۱۲ هفته­ای را روی عملکرد بدنی و کینماتیک راه رفتن (شامل: زاویه مفاصل و دامنه حرکتی مفصل) در زنان سالمند که وابسته به فاکتورهای خطرساز برای سقوط و زمین خوردن می­باشد و همراه با تاکید زیاد بر روی تعادل، قدرت عضلانی و توانایی راه رفتن، بررسی نموده و نتیجه گرفتند که در مرحله حمایت دوگانه زاویه مفصل زانو و ران به سمت فلکشن تغییر کرده همراه با افزایش دامنه حرکتی مفصل مچ پا و زاویه پلانتار فلکشن آن در مرحله جدا شدن پنجه پا. با این حال سایر پارامترهای را رفتن تغییرات قابل ملاحظه­ای نسبت به حالت مرجع نداشته­اند (هرودا و همکاران، ۲۰۰۳).

گریبّل و هرتل^[۹۰] (۲۰۰۳) نیز در مطالعه­ ای نقش نوع پا، قد، طول پا و اندازۀ دامنۀ حرکتی را روی فواصل اجرای تست تعادلی ستاره بررسی کردند. آنها تفاوت معنی داری بین نوع پا با دامنۀ حرکتی و فواصل اجرایی تست تعادلی ستاره نیافتند، ولی رابطۀ معنی داری بین قد و طول پا با مسافت­های دسترسی وجود داشت (گورالنیک و همکاران، ۱۹۹۳).
کیمورا^[۹۱] و همکاران در سال ۲۰۰۷ در مطالعه­ ای با عنوان تاثیر سالمندی بر الگوهای راه رفتن افراد سالم سالمند دریافتند که طول گام افراد سالمند بطور معنی داری کوتاه­تر از افراد جوان می­باشد و این افراد با سرعت پایین تری راه می­روند، اما هیچ تفاوت معنی داری در زمان سیکل راه رفتن و زمان نسبی فاز استقرار در بین دو گروه مشاهده نکردند (رابستین و همکاران، ۱۹۹۴).
پروزای^[۹۲] و همکاران نیز در سال ۲۰۰۵ دامنه حرکتی کمتر مفاصل مختلف اندام تحتانی، طول گام کوتاه­تر و عرض گام بیشتری را برای افراد سالمند نسبت به افراد جوان گزارش کردند (هرودا و همکاران، ۲۰۰۳).
زیجلسترا ^[۹۳]و همکاران (۲۰۰۴) در پژوهشی دریافتند که طول گام و سرعت راه رفتن افراد سالمند با افزایش سن، کاهش می­یابد (پاولا و لاورا، ۲۰۰۰).
کو، هاسدروف و فروسی^[۹۴] (۲۰۱۰) در پژوهشی به بررسی تفاوت­های مرتبط با سن در تغییرات الگوی راه رفتن در شرایط خستگی و سرعت بالای سالمندان پرداختند. آن­ها به این نتیجه دست یافتند که سرعت راه رفتن با افزایش سن کاهش یافت که این کاهش بر میزان سرعت تند راه رفتن نیز تاثیر داشته و آن را در مقایسه با راه رفتن با سرعت معمولی کاهش داده است (P < 0/001) (بین و همکاران، ۲۰۰۴).
دویتا و هورتوباگی^[۹۵] (۲۰۰۰) دریافتند که سالمندان سالم به طور معنی داری کار کمتری در مفاصل زانو و مچ پا در مرحله early stance در راه رفتن با سرعت مشابه در مقایسه با جوانان انجام می­ دهند. این تغییرات به عنوان جابجایی دیستال به پروگزیمال^[۹۶] در عملکرد عصبی عصلانی تفسیر گردید (دیویتا و هورتوباگی، ۲۰۰۰).
کو و همکاران^[۹۷] (۲۰۰۹) در مطالعه­ ای به مکانیسم هزینه کار طی راه رفتن معمولی مرتبط با سن پرداختند. آن­ها با بررسی الگوهای کنیماتیک و کنتیکی راه رفتن معمولی به دنبال تست این فرضیه بودند که الگوهای راه رفتن افراد سالمند، هزینه کار مکانیکی MWE کمتری ایجاد می­ کند. نتایج نشان داد بین سن و سرعت راه رفتن (خود انتخابی)، طول گام کوتاه، greater propensity of
landing flat-footed ارتباط وجود داشت. مشاهدات MWE زانو نیز نشان داد که در محور AP (آبداکشن و آداکشن زانو) در مرحله اولیه راه رفتن با افزایش سن کاهش می­یافت (p < 0. 003). افزایش سن، داری ارتباط معنی داری با کاهش دامنه حرکتی ران، زانو و مچ پا بود (کو و همکاران، ۲۰۰۹).
فصل سوم
(روش تحقیق)
۱٫۳٫ مقدمه
در این فصل روش اجرای تحقیق، جامعه آماری، شیوه نمونه گیری، ویژگی­های آزمودنی­ها، متغیرهای تحقیق، ابزار و وسایل اندازه گیری و نحوه اجرای آزمون­ها و هم چنین در مورد روش و نحوه جمع آوری اطلاعات، نوع تحقیق و روش­های آماری استفاده شده برای تجزیه و تحلیل داده ­ها در سطح معنی داری بحث خواهد شد.
۲٫۳٫ روش و طرح تحقیق
روش تحقیق تجربی و طرح تحقیق نیمه تجربی می­باشد.
۳٫۳٫ جامعه آماری
جامعه آماری این پژوهش، سالمندان ۶۰ سال به بالای شهرستان یاسوج می­باشند.
۴٫۳٫ نمونه آماری
تعداد ۳۷ نفر از سالمندان مرکز سالمندان رحمت شهرستان یاسوج بصورت تصادفی در دسترس انتخاب گردیدند که در نهایت ۳۰ نفر آزمودنی به درستی آزمون­ها را به پایان رسانند و اطلاعات حاصل برای تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت.
۵٫۳٫ نحوه گزینش نمونه­ها
برای گزینش نمونه­های آزمون، ابتدا طرح تحقیق برای آنها تشریح شد و سپس سوابق بیماری ارتوپدی و عصبی _ عضلانی افرادی که مایل به شرکت در تحقیق بودند، با پرسشنامه­ای که در پیوست ۱ آمده است، بررسی شد و افرادی که دارای عمل جراحی در مفاصل اندام تحتانی بوده و همچنین شرایط خوبی برای اجرای پروتکل تمرینی و تست­های مورد نظر نبودند از تحقیق کنار گذاشته شدند. برای اطمینان از سلامتی آزمودنی­ها و توانایی آنها برای شرکت و به اتمام رساندن آزمون از پرسشنامه پزشکی و آزمون­های ساده مانند km 2/0 راه رفتن، استفاده شد. از مجموع ۳۵ فردی که برای شرکت در تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند، ۳۲ نفر موفق به گذراندن معیارهای انتخابی برای شرکت در تحقیق شدند.
۶٫۳٫ متغیرهای تحقیق
متغیر مستقل
وضعیت محدویت حرکتی زانو
متغیرهای وابسته
- تعادل ایستای افراد سالمند با چشمان باز
- تعادل ایستای افراد سالمند با چشمان بسته
- تعادل پویای افراد سالمند
- پارامترهای راه رفتن شامل:
- طول گام
- سرعت راه رفتن
- تعداد گام­ها در دقیقه
- پهنای گام
۷٫۳٫ ابزار جمع آوری داده ها
تست عملکردی شارپند رومبرگ^[۹۸]
تست عملکردی زمان بلند شدن و رفتن^[۹۹]
تست عملکردی راه رفتن و نشان گذاری با گچ
متر فنری پاور تاپ^[۱۰۰] ساخت کشور چین
کرنومتر
صندلی بدون دسته
سوت
ترازو
تشک
برگ ثبت نتایج
گچ