. القرآن الکریم: ص/۲۶٫ ↑
. همان:المائده/۷۸٫ ↑
. «ما از بنى اسرائیل پیمان گرفتیم و رسولانى به سوى آن ها فرستادیم(ولى)هر زمان پیامبرى حکمى بر خلاف هوسها و دلخواه آن ها مى‏آورد، عده‏اى را تکذیب مى‏کردند و عده‏اى را مى‏کشتند.»القرآن الکریم:المائده/۷۰٫ ↑
. طباطبائی، محمّدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ‏۶/۶۷٫ ↑
. طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،۳/۳۵۰٫ ↑
. «ما به موسى کتاب(تورات)دادیم و بعد از او، پیامبرانى پشت سر هم فرستادیم و به عیسى بن مریم دلایل روشن دادیم و او را به وسیله روح القدس تأیید کردیم. آیا چنین نیست که هر زمان، پیامبرى چیزى بر خلاف هواى نفس شما آورد، در برابر او تکبر کردید(و از ایمان آوردن به او خوددارى نمودید)پس عده‏اى را تکذیب کرده، و جمعى را به قتل رساندید؟! »القرآن الکریم: البقره/۸۷٫ ↑
. طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،‏۱/۳۰۷ ↑
. «و(نیز)به خاطر کفرشان، و تهمت بزرگى که بر مریم زدند. و گفتارشان که: «ما، مسیح عیسى بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم!»در حالى که نه او را کشتند، و نه بر دار آویختند لکن امر بر آن ها مشتبه شد. و کسانى که در مورد(قتل)او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروى مى‏کنند و قطعاً او را نکشتند! بلکه خدا او را به سوى خود، بالا برد. و خداوند، توانا و حکیم است. »القرآن الکریم:النساء/۱۵۷٫ ↑
. «مَثَل عیسى در نزد خدا، همچون آدم است که او را از خاک آفرید، و سپس به او فرمود: «موجود باش!»او هم فوراً موجود شد. (بنابراین، ولادت مسیح بدون پدر، هرگز دلیل بر الوهیّت او نیست.)این ها حقیقتى است از جانب پروردگار تو بنابراین، از تردید کنندگان مباش! »القرآن الکریم:آل عمران/۵۹-۶۰٫ ↑

. طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،‏۲/۷۶۳؛طبرى،ابو جعفر محمّد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن‏، ۳/۲۰۹٫ ‏ ↑
. «من بنده خدایم، او به من کتاب داده و مرا پیامبر کرده است. »القرآن الکریم: مریم/۳۰٫ ↑
. طباطبائی، محمّدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن،۵/۱۳۲؛ طبرى،ابو جعفر محمّد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن‏، ۶/۱۱- ۱۴٫ ↑
. همان: ،۵/۱۳۲٫ ↑
. طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،۳/۲۰۷٫ ↑
. رضى، ابوالحسن محمد بن حسین‏؛ تلخیص البیان عن مجازات القرآن‏، ۱۱۶؛ طباطبائی، محمّدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن،۵/۱۳۱٫ ↑
. طباطبائی، محمّدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن،۵/۱۳۱؛ محلى،جلال الدین/سیوطى،‏جلال الدین، تفسیر الجلالین‏،۱۰۶٫ ↑
. یعقوبی،احمد بن اسحاق؛ تاریخ الیعقوبی،۱/۲۵۷٫ ↑
. مسعودی، علی بن حسین؛مروج الذهب و معادن الجواهر،۲/۱۰۳٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۴/۱۶۲؛ الحسینی العاملی، جعفر مرتضی؛الصحیح من سیره النبی الأعظم،۱/۱۷۴٫ ↑
. القرآن الکریم:البقره/۱۴۶٫ ↑
. ابن کثیر دمشقى، اسماعیل بن عمرو،البدایه والنهایه،۳/۲۱۲٫ ↑
. «و(به یاد آورید)هنگامى را که عیسى بن مریم گفت: «اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق‏کننده کتابى که قبل از من فرستاده شده[تورات‏]مى‏باشم، و بشارت‏دهنده به رسولى که بعد از من مى‏آید و نام او احمد است!»هنگامى که او[احمد]با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحرى است آشکار»! چه کسى ظالمتر است ازآن کس که بر خدا دروغ بسته درحالی که دعوت به اسلام مى‏شود؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمى‏کند! »القرآن الکریم:الصف/۶-۷٫ ↑
. آیه متضمّن است که عیسى۷قوم خود را بشارت می داد به محمّد۶و نبوّت او و آن ها را خبر داد به رسالت و پیامبرى او و در این بشارت معجزه‏اى براى عیسى بن مریم۸است در موقع ظهور محمّد۶و امریست براى امّتش که ایمان آورند به آن حضرت۶در موقع ظهور و آمدن رسول اکرم۶؛ طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،۹/۴۲۰٫ ↑
. طباطبائی، محمّدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن،۱۹/۲۵۱؛طبری،ابوجعفر محمّد بن جریر،جامع البیان فی تفسیر القرآن،۲۸/۵۷؛قطب،سید،فی ظلال القرآن،۶/۳۵۵۷؛سیوطی،جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر بالمأثور،۶/۲۱۴٫ ↑
. القرآن الکریم:البقره/۸۹٫ ↑
. «و هنگامى که فرستاده‏اى از سوى خدا به سراغشان آمد، و با نشانه‏هایى که نزد آن ها بود مطابقت داشت،جمعى از آنان که به آن ها کتاب(آسمانى)داده شده بود، کتاب خدا را پشت سر افکندند گویى هیچ از آن خبر ندارند!!» همان::البقره/۱۰۱٫ ↑
. سیوطی،جلال الدین، الدرالمنثور فی تفسیر بالمأثور، ۱/۳۵۷٫ ↑
. وقتی آن حضرت۶به قباء نزد بنی عوف آمد، مردی خبر آمدن ایشان را داد، من بالای نخل مشغول کار بودم و عمه ام خالده دختر حارث زیر درخت نشسته بود. وقتی خبر آمدن رسول خدا۶را شنیدم تکبیر گفتم. عمه ام گفت: اگر خبر آمدن موسی بن عمران۷را می شنیدی نیز همین قدر خوشحال می شدی ؟به او گفتم: عمه به خدا قسم که او برادر موسی بن عمران۷و پیرو دین اوست. همان: شریعت موسی۷را آورده. . .. عبدالله به پیامبر۶گفت: شهادت می دهم که شما فرستاده ی خدا هستید و شما برای امر حق مبعوث شده اید و یهودیان باخبرند که من بزرگ آنان و از بزرگزادگان آنان هستم، عالمترین آن ها و فرزند عالمترین آن ها هستم. آن ها را رها کن و قبل از اینکه بفهمند من اسلام آوردم و نسبت های ناروا به من بدهند، از من درباره آنان بپرس. . .. ابن کثیر دمشقى،اسماعیل بن عمرو،البدایه والنهایه،فصل اسلام عبدالله بن سلام، ۳/۲۱۰-۲۱۱٫ ↑
. درکتابهای سیره و تاریخ روایت دیگری درباره صفیه دختر حیی – همسر رسول خدا – وارد شده است که همان: دلالت های آشکار و قطعی در معرفت قطعی یهود نسبت به رسول خدا۶و دشمنی و ستیز با آن حضرت بعد از بعثت را بیان می کند.[صفیه گفت: هیچ یک از عمو زادگان و فرزندان پدرم بیشتر ازمن نزد عمو و پدرم عزیز نبودند و هیچ یک از فرزندانشان به اندازه ی من موجب مسرت وشادمانی آنان نبود. وقتی رسول خدا۶به قباء آمد پدر و عمویم ابو یاسر بن اخطب درمانده به آنجا رفتند. به خدا قسم که وقت غروب خورشید که برگشتند خسته،افتاده حال و ناراحت بودند و به آرامی راه می رفتند. من به طرف آن ها رفتم تا مثل همیشه آن دو را خوشحال کنم. به خدا قسم که هیچ یک از آن ها حتی یک نگاه هم به من نکرد. شنیدم عمویم ابو یاسر به پدرم می گوید: آیا اوخودش است؟گفت به خدا بله! گفت نظرت نسبت به او چیست ؟گفت: به خدا که ازدشمنی با اولحظه ای فروگذار نمی کنم.]ابن کثیر دمشقى، اسماعیل بن عمرو،البدایه والنهایه،۳/۲۱۲٫ ↑
. القرآن الکریم:البقره/۴۱٫ ↑
. همان:البقره/۴۲٫ ↑
. ثعلبی نیشابوری، ابواسحاق احمد بن ابراهیم، الکشف البیان عن تفسیر القرآن،۳/۹۰-۹۱٫ ↑
. «و هنگامى که به آن ها گفته شود: «به آنچه خداوند نازل فرموده، ایمان بیاورید!»مى‏گویند: «ما به چیزى ایمان مى‏آوریم که بر خود ما نازل شده است. »و به غیر آن، کافر مى‏شوند در حالى که حق است و آیاتى را که بر آن ها نازل شده، تصدیق مى‏کند. بگو: «اگر(راست مى‏گویید، و به آیاتى که بر خودتان نازل شده)ایمان دارید، پس چرا پیامبران خدا را پیش از این، به قتل مى‏رساندید؟!» همان:البقره/۹۱٫ ↑
. همان:آل عمران/۷۰-۷۱٫ ↑
. القرآن الکریم: البقره/۱۱۱؛ الانبیاء/۳۵- ۳۴؛ النمل/۶۴٫ ↑
. همان: هود/۷؛ الإسراء/۵۱٫ ↑
. همان: الاعراف/۵۷؛ الحج/۶-۵؛ الروم/۱۹؛ فاطر/۹٫ ↑
. همان: الکهف/۲۱٫ ↑
. همان: المؤمنون/۱۱۶-۱۱۵؛القلم/۳۵-۳۶؛الجاثیه/۲۲٫ ↑
. قرآن کریم دو جایگاه بهشت و جهنم را مطرح نموده است که آیات مربوط به اهل بهشت عبارت است از: القرآن الکریم، البقره/۲۵؛ آل عمران/۱۵؛النساء/۱۳ و بیش از ۶۰ مورد دیگر. آیات مربوط به اهل جهنم عبارت است از: القرآن الکریم،الزخرف/۷۴-۷۸؛النساء/۵۶، ۱۱۵،۱۴۰؛ مریم/۸۶؛ جن/۲۳واحزاب/۶۴-۶۵ و. . . ↑
. علاقمندان ر.ک.جوادی آملی، عبدالله؛ معاد در قرآن، چاپ چهارم، قم: نشر إسراء،۱۳۸۰ش. ↑
. القرآن الکریم، الجاثیه/۲۱٫ ↑
. همان: ، الجاثیه/۲۳٫ ↑
. کتاب مقدس: مزامیر، باب۱۰/۴٫ ↑
. همان: ،بالب۱۶/۸-۱۱٫ ↑
. همان::مزامیر،باب۱۱/۴-۷٫ ↑
. کتاب مقدس: مزامیر،باب۳۲/۱-۷٫ ↑